5 
— 65 — 
lewen un besonners de Waden*) sihr slimm dornah fund — 
so slimm, dat een in de feuchte Jrd steten’ Telg Mörtel 
smitt un furtwaßt — mag woll de döstige Rod, wenn se 
dörch de Dunstlinig dragen ward, von de Feuchtigkeit so stark 
antreckt warden, dat se sick 'n bäten dalbögt. So denk ick 
mi dat, äwer wie geseggt, ick bün jo keen Naturforscher un 
kann mi ok nich erklären, worum de Rod bi weck' Minschen 
up Quellwater sleit un bi weck' nich. Dat dat Lüd giwwt, 
de mit de Rod Water sinnen känen, heww ick all in de Schol 
lihrt un ok späder hürt. Aewer dat ok Jrze un Schätze, de 
unmäglich so as dat Water utdünsten känen, mit de Wünschel- 
rod to sinnen sünd, heww ick noch nich hürt un kann ick ok 
nich glöwen." 
„Denn bidd ick mi ut, dat Du dat von nu an glöwst," 
sohrte de Schatzgräwer zurnig los un wees up sien' Böker. 
„Heww't swart up witt, dat de Jrzgruben in Tirol gröttsten- 
deels mit de Rod upfunnen sünd. Un wur dat togahn is, 
het de grote Gelihrte Valentinus hier sihr utführlich un klor 
beschränken, kann 'n Kind begripen." 
Fritz seeg in, dat de Mann von sienen Glowen nich 
aftobringen wir, wat woll all väle annern un klöker' Lüd 
vergews versöcht Haren, un dat he sick, wenn se noch länger 
äwer de Sak sproken, in 'n Zürn rinreden würd, de sör sien' 
Angelegenheit 'n flicht' En'n to Folg hewwen künn. Un nu 
tred de Versöker an em ran un flüsterte em to, wenn he sick 
glöwig stellen un up den Mann sien unschüllig' un harmlos' 
Vergnügen, den Schatz bi Weisdin to söken, ingahn ded, 
würd Marie, dat eenzige Mäken, dat nu unnen gewiß vull 
Bangen up de Entschedung luerte, ahn Mäuh sien warden. 
Sien! Dat Blöd sieg em bi bissen Gedanken heftig to Kopp 
un hamerte gegen de Släpen. Wur würd dat ok sien' arme 
kranke Mudder glücklich maken? — Wat wir denn ok Slimms 
dorbi, wenn he sick so anstellen ded, as glöwte he den narschen 
') Weiden.