Full text: De Schatzgräwer un sien Kind

- 130 - 
Find gegenäwer un dat gung bat Gerücht, bat se fick to 
den Östern sihr irnstlich mit em in de Hoor hab Haren. 
Neegers wir doräwer noch nich bekannt worden un de 
Unruh wir dorüm begriplicherwis äwerall sihr grot. De 
Ungewißheit is jo für männigeenen väl slimmer as de 
slimmste Gewißheit. 
Wenn de Lüd 's Morgens ut de Bedden krapen wiren, 
denn frag een Nawer den annern, ob noch keen' Nahricht 
von dat Regiment kamen wir un denn würden alle mäglichen 
Vermothungen äwer den Utfall von den Krieg un besonners 
äwer dat Schicksal von de Strelitzer Husaren un Jägers 
uttuscht un dorbi ok de Dröm, de sick in de Nacht instellt 
Haren, to Rath treckt. 
Ok Marie led ünner de Ungewißheit äwer Fritzen sien 
Ergahn. Wenn se mit ehren Vadder, de sick von Dag to 
Dag betern ded. Arm in Arm in den Wald spazieren gung 
un de Vadder ut tillen*) Tiden vertellte, wurbi he oft 
stillstünn, üm sien Kind in dat rosig' Gesicht to sehn, denn 
kem dat vor, dat se de Vertellungen man mit 'n halw' 
Uhr hüren ded, wil ehr' Gedanken ganz wur anners wiren. 
Würd de Vadder dit gewohr, denn draugte he mit den 
Finger, säd äwer nicks un Marie begödigte em, indem se 
em äwer de Backen strek un üm Vergewung beb. Blot 
eenmal, as se sick up de Rasenbänk ünner de grot' Eek 
an den Trebbowschen See utraugten un in Marie de 
Erinnerung an de glücklich' Stun'n lewig würd, wur dat 
Würd „Lew" tom irsten Mal tüschen Fritz un ehr spraken 
wir, dünn würd se ut ehr' depen Gedanken dörch den 
Vadder sien' Frag upschreckt: „Heft em woll sihr lew, 
Mieking, wat?" 
Se led ehr gläundig' Gesicht an sien' Bost un flüsterte 
verschämt: „Ick kann nich anners, mien Vadding, ick möt 
Dag un Nacht an em denken. Wenn ick man irst wüßt. 
*) alten.
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.