Liber SEcvfcovs. 205 
t l Uac y oluptati illi efle portent; laetam tamen 
Ournqu arn fe reputat, quoad vfque permil- 
. UIT1 'prt fuerit,a cauea ips£ egtedi,libere vo- 
ate i8ccommorari in foraminibus petr^.Iu- 
| e autem ciim Deo egredi vult, quem vnunt 
'abet dileftum; quia nec hominesardentct 
quempiam amantes,villarum quippiam pet- 
^'piunt guftus, mfi amicum illum comiteiri 
abeant, ideoque ipfum inuitant. Et expe- 
r,er >tia comprobamus,etiam fummos Reges 
Principes,ad quos difficillimus aditus ef- 
c folct, eum in palatio Regioque in throno 
le bdent, in villis commorantes, etiam cutn 
‘ufimis rufticis libentiffime conuerfari; 8C 
. ° c illud eft, quod anima intendit, cum il- 
110:1 in diftu inuitat agrum & villas,vt fami- 
batiter cum eo agat, vti cum vnico dile&o» 
^eq ue ver ^ jjmodym temporis huic in- 
dulgere vu i t ftudio contemplationis, & fa 
miliariter agere cum Deo , fed dele&atione 
*"»*•«*, diutius in eo optat perfifterc; id 
bamque iis indicat verbis; commoremur, feti 
fHnotlemw, aut requiefeamus m rillic. 
Quamdiu [enim] animus permixtus elt j, aar; 
l Urbis & in multitudine fludhiantium volu- 
tat ur,ncc vacat foli Deo,nec fegregatus eft a tra a. de 
Vll lgo, Propterca, o anima, quae per oratio- oUt> e ** 
Oeni & contemplationem Deo vacare de- 
Cre uifti, efto fola; hominum confortia fuge, 
lu «iultuofas mortalium conuerfationes de- 
ttita»