Haec enim inerti flore et non splendente rubet similisque est rosae, quae primum ex 
baccis in folia finditur, et solis radiis rubescere incipit. Amethystus Aethiopica, 
pura luce ex profundo ad instar vernae serenitatis refulget. Si tenens eam circum- 
verses, radium projicit aureum, non asperitate languidum, sed acri splendore relucen- 
tem. Atque potestas quoque ei inest genuina prae occidentalibus ; etenim non falso 
sibi vindicat nomen, sed vere ebrietatem arcet ab eo, a quo fertur, sobrium eum ser- 
vans in conviviis. — Quodsi omnes amethysti Indicae et Aethiopicae ejus sunt generis, 
omnes illa, quam Calasiris Nausicli offerebat, longe superabat. Gemma enim erat 
eximia arte a scalptore elaborata. Puer in ea pascebat oves, non admodum editae 
rupi circumspiciendi causa insistens atque pascua gregi tibia obliqua distribuens; illae 
autem parere videbantur fistulae signis. Dixisset quispiam, eas etiam aurea habere 
vellera, non arte illo decore addito, sed amethysto suo rubore in illarum tergis ru- 
tilante. Scalpti etiam erant agni lascivientes, alii circa pastorem petulantius sese in 
orbem intorquentes pastorale theatrum in clivo repraesentabant; alii ferociores etiam 
transilire annuli circulum videbantur. 
Nausicles igitur stupefactus rei novitate, magis etiam delectatus praestantia 
lapidis non minoris aestimandi quam omnia quae possidebat bona ego quidem 
ludebam, inquit, o bone Calasiri, neque ad rem adtinuit, quod redem- 
tionis pretium postulavi, nam animi sententia erat, ut tibi absque pretio filiam 
liberam dimitterem. Ex ultimis verbis quae typis distinximus Graece sic leguntur 
eyu g.ev STtai^oVy eiitev, w yu&e Kuhum^, %u) Koyog öiKKog yv y tuv Lvtqwv uhyirig. 
Apparet et comma, post üK'hcg in editione Mitscherlichii positum, esse delendum, et 
Coraem male uKKog in eiKLoog mutasse fisum Plutarchi loco supra tractato, atque jam 
restituto. 
Sequitur, ut locos duos e Demosthenis orationibus laudem, quibus uKKog 
Loyog codem sensu sed addito verbo substantivo cum particula uv legitur. Sunt hi: 
Philipp. III. p. 114 R. x«t' gyhlg ifay, tI Se tuvt eVr/V; y tl tovtcov geLei Ty noLet; ei 
gev yuQ gixqu tuvtu fVnv y gySev vgiv uvtoov egeLev, uLLog uv e'iy Loyog o vrog. De 
Synt. p. 168 ei gev yu^ yuvyjuv e%eiv vg7v uveyjw, %u\ gySev tSv ’ELLyvixoov ite^ie^yd^eaBui 
oiUjog e%ei } uLLog uv yv Loyog' vvv 8e TtQMTeveiv gev dfjiovTe xui tu lixuiu cqlleiv Toig uLLoig. 
Cl. de Corona p. 240 ei Se gy yu^üvovto ere^og Loyog oärof, ov it^og ege (ad quem 
locum Dissenius non debuisset citare Ciceronis de Nat. Deorum 1, 39 [leg. 40] alia ea 
est quaestio). Similiter apud Platonem de Leg. 1. p. 634 d. ö Liyoq uv he^og eiy. 
Denique ut rcdeamus ad Aristotelem nostrum, est locus in Metaph. E. 4 difficillimus 
quidem, sed tarnen qui mereat, ut adnotetur. Quum fieri possit ut res quaedam 
commemorata plane alia sit, ac ea quae nunc in quaestionem sit vocata (eine andere 
Sache, i. e. welche die Untersuchung nichts angeht), et tarnen eadem alio tempore sit 
tractanda (Gegenstand einer andern Untersuchung); non mirandum est, idem quod 
ILIV4VW" 
jgagsi 
± ~ 1