> ZMm
VI
lUKVwvv •-
pertmentium atque eleganter ad singula adhibitorum copiam, aliis etiam augendam.
I ortasse dims fabulae memor Ovidius scripsit in Art. libr. 1, 99, „spectatum veniunt,
veiuunt spectentur ut ipsae; ille locus casti damna pudoris habet.“ Videamus cete-
ros. Apud Aeschylum in Eumen. v. 291 Minerva bellatrix campos Phlegraeorum
explorandi causa spectat, „ tpXeyquluv mXctxu emcrxoire7. Electra vero apud Sophoclem
EL 1184 Orestem se intuentem atque lamentantem hisce alloquitur: T / U kot\ ä>
ff’ <TrhsiS > Vid - etiam S °P h - An % v. 1136 im<nt<moüvT dyldg.
Denique 1 latoms sufficiant duo loci. Sub finem diologi Phaed. p. 117, e. homo ille,
cujus erat venenum damnatis dare, observavisse dicitur morientis pedes atque crura:’
™lxg xxl rd rxeXr,. In hisce omnibus spectantes oculis cemunt, neque
tarnen solis oculis sed ita ut simul animo observent. Earn ob causam Plato in Cra-
tylo p. 399, c. inter eg$v et eWxomSV distinxit, T d xXXx fyg/a, scribens, uv otf, ov^v
STncrxone7, ovSe dveiXoy^erai mii «v«%7, S dv^urog «>« iu^xxe ~ tovto } eaxl
OTVCüTve — xxl civci'&qe7 xxl Xoyl^erxi tovto, o orurev.
Aristotelem igitur non modo recte usum esse verbo j«icr*o*e1v ! , sed etiam
optimo jure hoc loco illud praetulisse altepi, apparet. Nam et propter se-
quens vocabulum Sf'arga et propter efferendam Ulam potestatem, qua cernendi vis
apud Ciceronem pro Milone cap. XXIX. (cf. etiam ibid. 1, § 3) distinguitur a videndo,
atque erirxore7v apud Platonem a verbo iodv, melius visum est ab altero verbo abs-
tinere, in quo ilia potestas propter communem vocabuli usum obliterata posset videri
atque obtusa.
Ad recte spectandum non modo mente opus esse, sed mente bene exculta
atque instructa statirn in sequentibus docet auctor noster. Nam spectatores si non
sunt «Soref, non fieri potest ut de iis, quae spectent, non modo sensu oculorum sed
etiam ratione jutficent. Quid enim est, quod scire debeant? Respondet, justos
spectatores öportore bene scire et de tragoedia per se spectata et de spectata in
theatro tragoedia judicare. Sciantne vero an nesciant plerique, dubitandum quidem
esse mnuit, sed nil adtinet, inquit, ad quaestionem de tragoedia. Videamus singula.
EtSönv pro eiS«w esse scribendum sufficeret librorum manuscriptorum auctoritate pro-
basse, nisi propter vocabuli usum, ut visum videtur librariis, insolentiorem falsum in
textum irrepsisset. Liceat igitur ex innumeris aliquot affere locos, quibus ot elSoreg
nunc addita re quam sciant nominentur, nunc non addita. Plato in Protagor. p. 357 c.
tvjv ySovtiv (licit x^xxelv xxl Tov edorcg dv&(><xntoV, ubi 6 eßug xv&^uxog is est qui sit doc-
trma et scientia instructus. In Reipuplicae libro X. p. 599—602 passim legitur idem
significäns : ibid. p. 602 ofov (pulveren xxXSv elveti rölg roXXo7g re xxl /uy elSogi. Aristoteles
th. Nie. 1. VI, c, g haec habet evioi ovx eihoreg erequv el^oTuv ttQxx~uxüregoi xctl ev
^ilg xXXoig ol e^e^or hosce eos dicit qui singula sciant, non enim sufficere ea scire,
quae sint umversa; nam si quis sciat leves carnes esse ad concoquendum faciles et
