V 
Sed inspiciamus jam codicum scripturam. Pro Aldi conjectura, ab editoribus 
probata, si uf> e%ei in omnibus Codd. legitur Tra^fi (ne credas legi ei 'nu.yeysi); pro 
tiSeari in quibusdam legitur tiSoui, pro xyvopevov in Codicibus legitur x^tvtTui r, vod, in 
aliis xqfverui rjvui, in aliis x^tverui elveu. — Ut ab ultimo incipiamus, facile intelligitur et 
rlvat et elvui ortum esse ex illo rj vui, quod in Cod. Parisiensi, Urbinate et duobus 
Laurentianis legitur. Illae voculae quid sibi velint miror neminem vidisse. Scilicet 
dubitari non potest, in prototypo omnium qui exstant codicum eas suprascriptas 
rj vui 
tuisse vocabulo xtfveTUi, sic x^Vfra», ut indicaretur pro x^/verai, (xqive']) legendum esse 
^ </> 
x£<v«<. (KPINAI antiquitus male exarato pro KPINAl). Quibus ad liquidum perductis 
totus locus ex librorum auctoritate sic est constituendus: to (iev ovv stti^xottsTv Tia.qsyst 
*1^*7 *1 TguyaSix } to7s eiSom ixtzvoug tj ov ccvto ts xw&' uvto v.<nvou xul 7rgog tu •dfar^oc, uKhog 
Adyof. „Spectandi quidem facultatem jam praebet tragoedia, utrum iis, qui satis 
sciant nec ne ipsum per se respectuque theatri judicare, nil ad tin et.“ 
Quum inter ea, quae tragoediae omnique poesi dramaticae sint peculiaria, 
imprimis numeretur adspectus agentium, o\ptg sc. twv S^mvtoüv , priora ilia to (jlsv ovv 
fXt<TX0Tte7v ntu^xei vjSvi v\ T^uyuSiu vix indigere videntur interprete. Etenim expositis 
quae dramaticae poesi cum epica sint communia recte addidit philosophus, qua re 
altera ab altera differat, eo scilicet, quod tragoedia (atque comoedia) adspectum 
praebeat agentium. Eoque magis hoc loco nominanda erat illa tragoediae proprietas, 
quoniam in antecedentibus inter poeseos species earn vocaverat celsiorem et lionora- 
tiorem. Nam propter spectaculi naturam atque ornatum majori in honore habebatur 
tragoedia quam carmen epicum. Vid. cap. 6 § 4 „sttsi Se ir^uTTovTeg ttoiovvtui ti{v 
fiifZ)j<Tiv } TtQWTov pev e£ oivuyxr\g uv ei'ri ti /jloqiov T^uycaStug 0 rrjg o\peuig xögfiog. 
Quae quum sint simplicissima, atque vel a tirone ex Aristotelis verbis erui 
posse videantur, merito quis quaerat, unde tandem factum sit, ut Aldus illa atque 
qui ilium secuti sunt homines doctissimi mutanda esse atque conjectura emendanda 
judicarint. Nec deest causa; nam praeter reliquorum difficultates fraudi illis fuit 
vcil>i sTutTKOTveiv usitatior significatio. Usurpant vero illud imprimis philosophi interque 
cos maxime Plato ipseque Aristoteles non tarn ad oculorum visum quam ad mentis 
contemplationem denominandam. Quisquis igitur ab hac primi verbi significations 
profectus locum legeret fieri non potuit quin Aldi conjectural» pro nuqsysi legentis 
tl uQ sx H arr 'peret. Arripuerunt tantum non opines, male. 
Sed video exemplis atque scriptorum auctoritate mihi probandum esse, 
sTuaxoTtHv idem esse ac oculis spectare. Ecce exempla. Xenophon in Memorab. II, 
1, 22 ubi ex Prodici fabula Voluptatis habitum describit, earn dicit xuTuaxo7te7<r-&ui 
Se -ifu^iu euvTtjv, eitktxotxe7v Se xul et tig «AAof uimrjv tyeuTUi, ixoKKuxig Se xui eig jrjv 
euvTrlg axiav ÜTvoßheireiv. Quem locum integrum apposui propter vorjj or um ad visum