mam utraque agentes. Pnoribus dicit temporibus maxime epicam excultam fuisse 
poesin: Homerum in Odyssea et Iliade bonos fuisse imitatum, in Margite pravos. — 
Dramaticam poesin denique agentes imitatam esse, ut tragoedia bonos imitando Ilia- 
dem eodem modo secuta sit, quemadmodum Comoedia pravos et ridiculos imitando 
Margiten. Postquam vero mitium cepissent tragoedia et comoedia, qui ad alterutram 
poesin natura sua ferrentur, hos pro jambis comoedias, illos pro epicis carminibus 
tragoedias docuisse, quoniam celsiores quam illae atque honoratiores fue- 
rint hae poeseos species. 
Jam in editione Aldina atque ceteris tantum non omnibus haec sequuntur: 
to utv ovv iittcxoTtelv si xq tyji $yj tj TgxyuStx to7? ei'htriv Ixotvws $ ov y xvro ts xa-Jf uvto 
xyvoftevov v.al TT^c'f T« §ictT ga, xhhog hey eg. Quae in hunc modum vertit Ritterus, V. D. 
„Dispicere vero, an jam sufficiat tragoedia forinis poeticae nec ne, sive hoc ipsum 
per se spectatur sive theatris adhibitis alius est disputationis.“ In Commentario „non 
ea, mquit, est (hoc vulgo existimant) loci sententia, alius esse disputationis num 
tragoedia, qua est tragoedia, satis culta sit an non sit: hoc enim certum fuisse 
Aristoteli ex § 12 apparet: xxl irohhxs [jieTxßohx; /xeTxßxhovo-x v\ T^xyooltx STtxva-UTo, 
eitel says Tvjv xvtUs (pv'criv. Declarat igitur, se anquirere jam nolle, an nova quadam 
poesis immutatione novisque el'^eci pro comoedia et tragoedia prolatis perfectius 
quidquam fieri et excogitari possit, quam tragoedia, sed haec ipsa quomodo paulatim 
culta sit explicatarum se esse.“ Haec Ritterus. Dissimilis G. Hermanni sententia, 
jui hunc sensum invenit: „utrüm formae tragoediarum per se vel quod ad theatra 
adtinciet, exhaustae essent, plane non pertinere ad hanc disputationem, quippe in 
qua de iis, quae experientia constarent, non de iis quae esse deberent, ageretur.“ 
Alter igitur novum genus poematum, alter novain formam tragoediae ab Ari- 
stotele indicari censet, quod tarnen neget nunc considerari. Cum Hermanno con- 
sentiunt Düntzerus J ), Hartungius 2 ), Raumerus 3 ), Eggerus 4 ). 
Sunt vero omnia, quae inde ab Aldi, qui primus locum corrupit, temporibus 
usque ad hunc diem de isto loco disputaverunt, vana atque irrita. Etenim quum 
codicum manusenptorum genuinam lectionem, priusquam intelexissent, adspernarentur, 
hen non potuit, quin emendando praeter verum in alia omnia abirent. De tragoediae 
'vel dc poeseos formis, sitne aut haec aut ilia satis culta atque ad perfectionem per- 
ducta, an perfectius quidquam excogitari possit, Aristoteli ne in meutern quidem 
vemt sive instituere quaestionein sive differre sive detrectare. 
) Rettung dar Aristotelischen Poetik. JS40. |i. 33. 
-) Lehren der Alten Uber die Dichtkunst. 1845. p. 75. 
J ) Historisches Taschenbuch. 1842. p. 219. 
q Essay sur l’histoire de la critique cliez les Grecs. Varis 1819. p. 183. 410. cf. p. 117. Eggerus tarnen 
dubital. de lectionis vulgaris integritatc.