Vlinders, glazenmakers en vliegen, ja alles 
wat vleugels had, bragt haar een bezoek; praten 
konden zij allen, zij spraken over het dorp, 
het wijngewas, het bosch, het oude kasteel met 
zijn park, voorzien van grachten en walen; 
beneden in het water woonden ook levende 
wezens, die op hunne wijze onder water van 
de eene plaats naar de andere konden vliegen, 
wezens met kennis en gedachten; doch zij 
spraken niet, daar waren zij te verstandig 
voor, 
En de zwaluw, die in het water nederdook, 
vertelde van de fraaije goudvisschen, van de 
vette brasems, de dikke karpers en de oude 
met mos begroeide zeelten. De zwaluw gaf er 
eene zeer goede beschrijving van, maar zelve 
ziet men alles toch beter, zeide zij; hoe 
zou de nimf echter die wezens ooit te zien 
krijgen! Zij moest zich vergenoegen met het 
uitzigt over het fraaije landschap en met het 
‚anhooren van de woelige bedrijvigheid der 
menschen. 
Heerlijk was het, maar toch nog heerlijker, 
als de oude pastoor onder den eik stond en 
van Frankrijk verhaalde, van de grootsche daden 
vaù mannen en vrouwen, wier namen ten allen 
tijde met bewondering genoemd werden.