2 
18 
B. ÞJÓÐVERJAR. 
13. Dugur og karlmenska er þar sem bezt 
má verða. Hefur ætíð verið mikið um þá 
kosti hjá þýzkum þjóðum frá því, er sögur 
hófust. En aldrei hafa þær sýnt þess ljósari 
merki en í þeirri miklu orrahríð sem nú 
stendur yfir. 
Hreysti og hugprýði í hernaði er sem hún 
má verða mest og eru þar engir fremri Þjóð- 
verjum og má telja þá þar jafnsnjalla hinum 
fornu Rómverjum. Þeir höfðu sýnt þetta í 
stríðinu 1870—71, þá er Þýzkaland gekk 
saman í eitt ríki. En síðan vissu menn eigi 
um her þeirra annað en það, að hann var 
vel æfður. Því að Þjóðverjar eru allra þjóða 
friðsamastir sem sjá má á því, að þeir hafa 
engan ófrið háð allan þann tíma, sem síðan 
er liðinn. En nú hefur það sýnt sig fullkom- 
lega, að hreysti þeirra er höfð að orðtaki 
svo sem var á dögum Cæsars. En fáum 
mundi hafa komið það til hugar fyrir 40 
árum, að Þjóðverjar mundu vera slikir garpar 
í sjóorustum ofan sjávar og neðan sem raun 
er á orðin. Er það ljós vottur um hermensku 
þeirra og frábæran dugnað, að þeir standa í 
engu að baki Englendingum, hinni fornfrægu 
flotaþjóð, í sjóhernaði. 
Þjóðverjar standa áreiðanlega öllum bjóð- 
1c 
t 
b 
Kl 
- 
þ- 
E