ur að 
r við 
ubeo, 
dam- 
USSUS 
ti“.}) 
það 
verið 
2ur- 
stigi 
'nnu- 
i var 
sjálfir 
snda 
nlóðu 
brutu 
læmi 
ir lét 
mikl- 
æs- 
um. 
þegar 
felling 
hers- 
NANn= 
hve hátt stóð hernaðarkunnátta bjá Róm- 
verjum. 
Fróðleiksfýsn og vísindi voru í góðu lagi 
hjá hærri stéttunum, því að þær höfðu heim- 
iliskennara og námu sveinarnir höfuðatriðin 
af því, sem þá heyrði til þess að vera ment- 
aður maður. Cæsar kunni alt, sem menn 
kunnu á þeim tíma, stjörnufræði hvað þá 
annað. Þeir Sosigenes komu einmitt tíma- 
talinu í lag (Julianska tímatalið). En alþýða 
manna var ómentuð. 
Frumleikur í menning var eigi á háu stigi, 
því að byrjun sú, sem komin var, til bók- 
menta og lista druknaði í því menningar- 
flóði, er streymdi frá Grikklandi þangað, því 
að hið hernumda Grikkland sigraði þar sig- 
urvegarann, Hin æðri menning var því að- 
Nutt menning. En það varð þó eigi nein 
sníkjumenning. Því að flutningsmenn voru 
beztu menn og meltu þekkinguna og héldu 
sigi að síður við rómverska siðu og háttu, 
— á meðan blómaöldin stóð, eða meðan 
hjóðin gleymdi eigi viðhaldsdygðunum. 
11. Drengskaparmenn voru Rómverjar í 
meðallagi, nokkuð sleipir í samningum, en 
rufu síður heit. Er Regulur Mar fagurt dæmi. 
12. Þjóðrækni eða öllu heldur ríkisrækni