Hr 
ya 
Ausländische bischöfe auf Island. Schiiler Ísleifs. 
7, því sem páfinn sendi orð til, „ok keisarinn. 12. Síðan fór Ísleifr 
biskup þat sama sumar til Íslands, ok setti biskupsstól sinn í 
Skálaholti. Hann hafði nauð mikla á marga vega í sínum 
biskupsdómi fyrir sakir óllýðni manna; má þat af því merkja 
5 nokkut, í hverjum nauðum hann hefir verit fyrir sakir ótrú ok 
óhlýðni ok ósiðu sinna undirmanna, at logsogumaðrinn átti 
mæðgur tvær, ok þá logðuz sumir menn út í víking ok á 
herskap, ok morg endemi tóku menn þá til onnur, þau er nú 
mundi ódæmi þykkja, ef menn henti slíkt. 13. Um daga Ísleifs 
) biskups kómu út biskupar af ðrum lyndum, ok buðu þeir 
mart linara en Ísleifr biskup; urðu þeir af því vinsælir við 
vánda menn þar til, at Aðalbertus erkibiskup sendi bréf sitt 
út til Íslands ok hannaði monnum alla þjónostu af þeim at 
þiggja, ok kvað þá suma vera bannsetta. en alla í óleyfi sínu 
;5 farit hafa. 
14. Um daga Ísleifs biskups kom út sá biskup, er Kolr 
hét, ok andaðiz hann hér. Hann var grafinn í Skálaholti, ok 
var sú kirkja hér á landi fyrst prýdd í tígins manns greptri, 
er at réttu kallaz andlig móðir allra annara vígðra húsa á 
Íslandi. 15. Ísleifr biskup hafði ávalt óhægt bú fyrir penninga; 
váru tilfong lítil, en atsókn mikil, ok var af því honum erfitt 
búit. Margir menn seldu honum sonu sína til læringar, ok 
HH} 
2. þat sama sumar, diese angabe 
steht in widerspruch zu der Aris 
(Íslendingab. e. 9, 9), dals Ísleifr den 
náchsten winter in Norwegen zu- 
brachte, ebenso Jóns s. h. helga e. 1 
(Bp. I, 152). 
6. logspgumaðrinn, eingesetzt flir 
das logmaðr der handschriften; iber 
die bedeutung von logmaðr s. zm 
Kr. e.15,2. Dalís ein mann von 
hervorragender stellung hervorge- 
hoben werden soll und nicht irgend 
ein beliebiger rechtskundiger, geht 
aus dem zusammenhang hervor. 
Vigfússon vermutet in der anm. zur 
stelle, dafs vielleicht Gellir Bolverks- 
son, der später c. 4,2 genannt wird, 
gemeint sei. Er war gesetzsprecher 
von 1051—62, 1072--74. 
6. 7. átti mæðgur tvær, „hatte 
gleichzeitig eine witwe und deren 
tochter (also seine eigene stief- 
tochter) zur che“. 
8. endemi, „etwas aufserordent- 
liches, unerhörtes“, hier mit der 
nebenbedeutung „was íiiber die 
grenzen des erlaubten geht“. 
10. biskupar af oðrum londum, über 
diese bischöfe vgl. ce. 3. 
14. í óleyfi, „ohne seine erlaubnis“. 
16. Kolr, erwähnt noch in der 
Vigaglúms s. e. 28 (Ísl. forns. 1, 87. 
106) und Íslendingab. 8,1. Vgl. 
Maurer, Bekehr. II, 582 f, 
18. groptr, „begröbnis, grab“. 
19. andligr, „geistig“. 
21. atsókn, „andrang, zaströmen 
yun mensehen“.