Der prinz wird beschimpft.
CL. VIL. 3. fann var svá búinn, at hann hafði einn guðvefjar-
mottul ok undir myrkbrúnan kyrtil af eiclade, allan skínanda,
með gullhloðum ok gimsteinum settan um háls ok handvegu.
tlann var þá orðinn XVIII vetra gamall.
4. Ok nú býz hann at taka við egginu sem einn hofmaðr.
En svá sem hann tekr við, þá fitlar hon til fingrunum. Ok
allt saman af hálleika skurnsins ok hennar tilstilli verðr honum
laust eggit ok steypiz upp í fang honum, svá at stropinn
strýkr um bringuna ok kyrtilinn allt niðr at belti.
5. Hér verða skjót umskipti, þvílík sem grimm hríð kæmi
í móti blíðu sólskini eða þvert veðr kæmi at skipi siglanda
áðr góðan byr; ok hetr má hon nú kallaz Severa en Serena:
því at skírleikinn kastaði hon, því at hon tekr sér þann
vargham, at hér á ofan skemmir hon hann með svá follnum
15 orðum: 6. „Sé hér,“ seeir hon, „leiðr skálkr ok fúll farri!
2. ok (hafði) undir (motlinum). —
myrkbrúnn, „dunkelbrann“.
ciclade (vom mlat. eyclas, gr.
xvx1az), eig. von einem nach unten
abgerundeten kleidungsstiicke, dann:
stoff woraus ein solches (fest)kleid
verfertigt wurde, besonders: eine
art von schwerer seide aus Damas-
kus, die (im späteren mittelalter)
mit goldfäden durchwoben war.
3. handvegr, „der untere rand des
ármelg“.
5. sem einn hofmaðr, d.i. in
höfischer weise, mit anstand und
würde.
6. svd sem, „eben in dem augen-
alicke als“.
fitlar ...til, „beriihrt (ihn) leise“,
„kitzelt“ (9).
7. allt saman, adverbiell: „wegen
der zusammen wirkenden ursachen".
hálleiki (oder -kr), „glattheit“.
i.8. verðr —eggit, „entgleitet das
si seinen fingern“.
8. upp í fang, „oben in die brust“;
d.i. vom obersten teile der brast
und weiter herab.
8.9. stropinn strýkr, „der strahl
oder: der strom) ergielst sich“,
10. Hér umskipti, „jetzt tritt
eine schnelle veránderung ein“.
Dieselbe phrase auch Ísl. ævent. 23,
240 (vgl. 95, 179) und Ridd. sögur
206, 20.
11. þvert —skipi, „(eine solche
verinderung, wie wenn) ein kon-
trärer wind einem schiffe entgegen
kommt“.
11.12. siglanda — byr, „das bisher
mit giinstigem winde gesegelt hatte“.
13. skírleikr, „glanz“ (nämlich der
schönheit und lieblichkeit).
14. varghamr, eig. „wolfsgestalt“ ;
d.i. sie nímmt ein so feindliches
rauhes, wildes) wesen an, dals usw.
hér á ofan, „obendrein“; nicht
genug damit, dals sie ihn titlich
beleidigt hatte.
skemmir, „beschimpft“.
14. 15. med svd follnum orðum,
„mit so beschaffenen worten“, d.i.
mit worten wie die folgenden.
15. se her, vgl. zu 6.3, 6,
skálkr, „flegel“, „liimmel“.