VLIERMOEDERTJE. 
en 
.en- 
en 
1et 
Len 
ode 
aar 
Op 
ven 
1de 
nel 
ter 
‘je, 
ch 
en 
nd 
ich 
A8 
‚er 
in 
en 
en 
je, 
te 
‘of 
Ì 6 
rd 
{e= 
Al 
armste kind riep: „'t Is toch kostelijk in den winter ” 
Ja, ’t was kostelijk! en ’t kleine meisje wees haar vriendje 
alles. Aldaar geurde de bloeiende boom, aldaar wapperde de 
roode vlag met het witte kruis, de vlag, waaronder de oude 
zeeman gevaren had. — En de knaap groeide tot jongeling 
op, hij moest de wijde wereld in, ver weg naar de warmere 
landen, waar de koffie groeit. Maar bij ’t afscheid nam 't 
jonge meisje eene vlierbloem van hare borst en bad hem, die 
goed te bewaren. Die werd nu in ’t gezangboek gelegd, en 
als hij in ’t vreemde land dat boek open sloeg, was '’t altijd 
op de plaats, waar die gedachtenis lag; en hoe langer hij die 
aankeek, des te frisscher werd zij. Hij voelde als ’t ware de 
vaderlandsche boschlucht; duidelijk zag hij dan ’t kleine meisje, 
hoe ’t met hare heldere, blauwe oogen tusschen de groene 
bladeren doorkeek, en dan werd er gefluisterd : „Hier is ’t schoon 
in de lente, in den zomer, in den herfst en in den winter!’ 
en honderden van beelden zweefden hem voor den geest. 
Zoo verstreken er vele jaren, en hij was nu een oud man 
en zat met zijne oude vrouw onder een bloeienden vlierboom. 
Ze zaten hand in hand, net als de overgrootvader en de over- 
grootmoeder dat in ’t Matrozenkwartier hadden gedaan, en ze 
praatten, ook als deze, over oude dagen en ’t gouden bruilofts- 
feest. ’t Blauwoogige, kleine meisje met het met vlier omkranste 
hoofd zat boven in den boom, knikte beiden toe en riep: 
„Gouden bruiloft vandaag P’ Vervolgens trok zij twee bloemen 
uit haar krans en kuste die; eerst blonken ze als zilver, toen 
als goud, en toen ze de bloemen op de hoofden van de oudjes 
Jegde, ontstond uit iedere bloem een gouden kroon. Nu zaten ze 
alle twee als een koning en eene koningin onder den geurenden 
boom, die volmaakt een vlierboom geleek, en hij vertelde aan 
zijn oude vrouwtje de geschiedenis van „Vliermoedertje”’, 
zooals die hem als jongen verteld was geworden, en beiden 
meenden. dat in die geschiedenis veel was, dat op hunne