30 
Blástakkar. 
Heldur þú kóngurinn sé lakari fyrir það, að hann er 
eitraður? Hvert barn veit þó, að Gústaf Aðólf var eitr- 
aður; á hann beit ckkert annað en silfurhnappur, steyptur 
úr helgilíkneski. Afi þinn var líka, að sögn, eitraður.< 
>Já, heyrt hef jeg það. En jeg hygg að mönnum sé 
hætt við að leita uppi litlar orsakir til stórra hluta. Það 
er eitthvað stórt, að bera hetjuhug í brjósti, og að kon- 
ungur eða hershöfðingi ekki hopar handarlengd fyrir hásk- 
anum, heldur eins og eltir hann uppi, fremur en sá fá- 
kænasti liðsmaður. Vér hversdagsmenn skiljum þetta ekki, 
heldur búum til allskonar skröksögur, til þess að þurfa 
ekki að trúa á þann ofurhug, sem vér skiljum ckki.< 
>Nci, nú skjátlast þér, Bertelskjöld. þú getur þó ekki 
neitað því, að afi þinn var eitraður af því finnsk galdra- 
kerling gaf honum hring. Þú ert finnskur líka, og veizt 
víst meir, en þú lætur á bera. Ekki mundi jeg verða rýr- 
ari í roði, cf þú útvegaðir mér slíkt töfraþing. Þá fyrst 
færi jeg að láta höndur skipta; jeg skyldi taka alla borg- 
ina Thorn cinsamall.e Ö 
>Það getur þú gjört án hringsins. Jeg get ekki útvegað 
þér hann; hann er í höndum Þorsteins bróður míns.< 
>Það er skaði. Annar eins nernagarpur sem hann, 
mun aldrei verða við annað kenndur en blekið, meðan 
hann lifir. En bíddu, — nú ma: >*7 nokkuð. Jeg mætti 
Þorsteini daginn áður en harn -.r af stað til Parísar. 
Þá barst hringurinn í tal og sér hann og sárt við lagði, 
að hann hefði týnt honum þá fyrir viku.< 
>Getur það verið? Ekki gat hann þess við mig.< 
>Af því þið voruð ávallt í deilum. Mér kemur nokkuð 
í hug. Það var sagt um afa þinn, að honum hafi gengið 
allt að óskum, og af því hafi hann orðið nokkuð harð- 
geðja, svo hann hirti ekki hót um neitt, ef hann fekk 
því framgengt, sem hann vildi. 
>Það hef jegr líka heyrt sagt.< 
„Skilur =: mig þá? Eða hvað segir"'u um kónginn? 
Er hann ekki eitthvað í fastara lagi fyrir, svo að ekki 
er unnt að Þoka honum frá því, sem hann er búinn að 
ásctja sér, þó að gull væri í boði.< 
>Já, af því að hann ætíð vill það eitt, sem rétt er og gott.< 
>Nú, nú; ekki vantar mig virðingu fyrir kónginum, 
enginn strákur skal annað um mig segja. En ectur hann