á, í hverju sigurverkið líktist anda hans, og 
barnshjartað er svo eftirtektarsamt, að það 
drekkur í sig dæmi annara manna, eins og 
þyrst jörð á vordegi döggina, og það gefur 
á sínum tíma ávexti góða eða vonda, eftir 
því sem til hefir verið sáð. 
Farðu vel með skepnurnar. 
Gísli litli var ofboð lítill drengur; hann 
átti engan hest að ríða á nema stafinn sinn. 
sem hann stundum reið í fluginu um hlöðin 
og hélt þá óþyrmilega í eyrun á honum, 
því til fegurðarauka hafði mamma hans 
saumað skinn um annan enda stafsins, sem 
líktist ofurlitlum folaldshaus með löngum 
eyrum, og hélt Císli """" ":fnan í þau, þá 
er hann vildi ríðe ag . "á oft svipunni 
sinni um höfuðið . henr.““. svo hann yrði 
skjótari í förum, og þar e“ þetta var dauð- 
ur staur, bannaði honum það enginn, og 
datt alls ekki í hug, að drengurinn mundi 
gera það sama við lifandi skepnur, þegar 
hann eltist, en oftast má sjá eðli barna á 
því, hvernig þau fara með leikföng sín; svo 
þegar hann varð ofurlítið eldri, reið hann 
oft þessum hesti sínum austur í berja- 
brekkurnar, 4{: om þá stundum aftur með 
ber í vetling sínum og skemti sér mjög vel,