Full text: (Dritter Band)

489 
Liese — liggen 
490 
benannt; bekannte Inschrift s. Gast II, 307 f. 
— Diminutiv: Lieselin Name des Schweins 
in „der Mutter Hausbestand“; vgl. Heim. 
36, 138. 
Liespund (Ivspund) n. „Liespfund“, 14 
Pfund, heute veraltetes Gewicht; mnd. livislc 
punt „livländisches Pfund“. Nach L. wurde 
früher namentl. Flachs, Mehl, Grütze, Kaffee 
gewogen; man kaufte diese Dinge meist nach 
yi L. (7 Pfund). Noch heute pflegt man das 
Gewicht der Schweine beim Taxieren in L. 
anzugeben, he teilt all de L. sagt man, wenn 
das geschlachtete Schwein noch mit den Bei 
nen zuckt; so viele Male es zuckt, so viele 
L. wiegt es (Dw. Kiel Oh. Fehm.). he wiggt 
keen L. an ’n Bqsmer „sehr mager“ Kh. 
(abst.); vgl. I, 303. Die Kegel jungen rufen, 
wenn 7 Kegel fallen: half LJ Vgl. III, 87. 
Liest 1 (Vis), plur. Liesten (lisn), Leest 
f. „Leiste“, de Holt-, de Gold-liest. Vgl. Nd. 
Jb. 1, 87. Sass, Zimmermannsspr. § 256 f. 
276 f. — Leest-band n. in der Weberei 
der Faden, der zum Abbinden der Ketten 
fäden und zum Festhalten der durch die Ha 
kenleiste erzielten Kreuzung benutzt wird 
(Hü.). 
Liest 2 (lls), List (lis), plur. Listen (lisii) 
f. ,Liste“, den heff ik ni op de L. „nicht 
auf Rechnung“ Wm. he hett keen Minsch 
op de L. „stolz“ Wm. du steist ni mit op de 
L. „du kommst nicht in Frage“ Hohn. 
Liet (lid) f. „Abhang“, „Senkung“, „sump 
fige Niederung“; mnd. lit, ahd. lita, mhd. 
Ute, nhd. ,Leite“; ags. hlith. wi kaamt noch 
difr’n L. „durch eine Senkung im Walde“ 
Lbg. Sonst ist das Wort als selbständige Be 
zeichnung ausgestorben; es lebt aber in 
zahlreichen Ortsnamen fort. Lieth Dorf im 
Kchsp. Heinmingstedt (Sdtm.), auf der Lieth 
Dorf bei Elmshorn (Lieth un Koldenweid, 
Sparrshop un Horstheid sünd den Düwel 
sien Hauptörder Pbg.), Lieth Gehölz (Kh.), 
Flurn. Lokstedt (Pbg.), im L. Straßenname 
Schulau (Pbg.). Liet-barg, auch Liebarg 
Anhöhe Wiemersdorf (Sgbg.), Bokel (Pbg.), 
Eisendorf im Kchsp. Nortorf (Wohnsitz der 
Unterirdischen, s. Mhff. 2 Nr. 497); —brook 
Koppeln Armstedt (Sgbg.), —feld Straßen 
name Schulau (Pbg.), — horn Flurn. Hus 
berg (Neum.), —hörn Flurn. Holm (Pbg.), 
—kamp Koppeln Nanndorf (Oldbg.), —lcaat 
Arbeiterwohnung Hornstorf (Sgbg.), —kop- 
pel Braak (Neum.), —landsholz Gehege Do- 
bersdorf (Plön), — loh Flurn. Latendorf 
(Neum.), —moor das., —moorsau Bosau 
(FL.), — rqm Latendorf (Neum.), —wisch 
Ehndorf (Neum.). — Als 2ter Bestandteil: 
Berge-lieth Ausbaustelle Kederstall (Ndtm.), 
Boke- Rade (Nort.), Blau- Anhöhe Wester- 
rönfeld (Rdsbg.), Gras- Lemkendorf (Fehm.), 
Hai- Hollingstedt (Ndtm.), Heiden- Wenn 
büttel (Sdtm.), Hohen- sehr oft, Kamps- 
Burg (Sdtm.), Nord. Dänschendorf (Fehm.), 
Ort- Rensing (Kh.), Reis- Oldendorf (Itz.). 
Bucker L. Holzung Hohenw. Krüzlidbarg 
Anhöhe Bunsoh (Sdtm.). Vgl. Zs. 29, 277. 
58, 179. 
liet (lid) Interj. liet liet ist Lockruf für 
Enten; daher heißen die Enten in der Kin 
dersprache: Lietantjen Dtm. 18. Jhdt. 
(Brem. Wbch. 6, 184). 
Liefe (lida) Kurzform für Elise. 
Liewen (livi}), sing, wohl Lief (nicht be 
legt) m. „Austernfischer“, Haematopus 
ostrealegus; vgl. Prov. Ber. 8, 378 (Sdtm, 
1818); s. Gluur II, 401. 
liewig (Ivvi) adj. „beleibt“, „dickleibig“ 
Wm.; zu Lief 1 . 
liggen (liiä), 1 i e k e n (ligra) Storm. Kk. 
Hohn st. v. „liegen“. Präs, ik ligg (lix) u. 
lieg (lix), he liggt (lix), wi liggt (lixd) u. 
liet (lid) Dtm. Prät. ik leeg (lex) u. Zf (lf) 
Dtm. Wm. (vgl. Groth 1, 54); wi legen (lern). 
Part, lagert (l$ra). Imp. ligg (lix). — wat 
liggt, dat liggt „die ausgespielte Karte darf 
nicht wieder aufgenommen werden“ (vgl. 
Sch. 3, 41). dor liggt, sä de Dqern, do full 
$r dat Kind bi ’n Dausen weg Wm. dor 
kann mqhr l. sagt man, wenn jemand etwas 
fallen läßt, dor liggt mghr, sä Matten, do 
stött he sien Fru de Trepp dal Holst. 1840. 
nghm mal wat weg, wor nix liggt Schw. 
de Steen, de man ni drqgen kann, lett man 
l. Ang. he lett nix l. as glöhni lesen un 
Mifhlsteen „stiehlt“, he kann nix l. laten, 
dat backt em all an de Finger fast „stiehlt“ 
Wm. dat hett ni hoch Iqgen „ist gestohlen“. 
dor wull ik l., sä de ool Mann, as dat Kind 
full Kh. Schw. bald füllen! sä Vader Lang, 
dor leeg he all Lbg. all tein! sä de Jung, 
do leeg he mank de Kegeln Holst, wi sünd 
flink un gau; wenn anner Lüd fallt, hebbt 
wi all ’n gans Tied Iqgen Ranz, wenn anner - 
een opsteit, hett he all’n half Stünn Iqgen 
„er kommt mit nichts aus der Stelle“ Wm. 
sitlen is good, l. is bqter Storm. ik wull, dat 
ik leeg, sä de Jung, do seet he op de Bett 
kant, s. I, 327. ik will gqrn bi ’t Eten stahn, 
sä de Jung, wenn ik bi de Arbeit man l. dörf 
Oh. na de Arbeit kann ’n good l. „ist gut 
ruhen“ Kk. ik will hen un l. „schlafen 
gehen“ Ang. he geit hen l. „legt sich nie 
der“; he schult man hen l. gähn „sollte sich 
nur legen“ (da er krank ist) FL. (abst.). he 
liggt to slapen „schläft“ (Betonung des Zu 
standes); vgl. Groth 1, 97. se kümmt to l. 
„kommt in die Wochen“ (Sch. 3, 41). kannst 
dat ni verstahn, denn gah darvör l. (Wort 
spiel mit stehen) FL. du hesst wull scheef 
Iggen „schlecht gelaunt“ FL. he will dat
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.