Full text: (Erster Band)

dennsch - Dern 
714 
713 
Dtm. (sehr häufig bei Groth, z. B. 1» 
31. 2, 56. 3, 5. 14. 210); sonst kaum ge 
braucht. 
dennsch, densch s. dänsch 3 . 
Depp (deb) die in der fm, teilweise 
auch in Mh. (Hohenw. u. Umg.), ubücnt 
Anssprache für Dorp „Dorf“, de langsam 
leppt kummt ok to D. he is vun duren 
Deppen „hat hohe Preise“, de Deppers 
hebbt awers wat op’t Jack kr egen iu men 
sich die Bütteier Jungen, wenn sie sic i 
mit den St. Margarethenern geprügelt hane^ 
(Wm.). Depp-klock f. „Dorfu&r , 
„Turmuhr“. -lüd pL „Dorfleute. 
— schppel n. „Zylinderhut", Verstärkung 
von „Spint“. . it 
Deppslock (de bsdog) m. „Zalinia m ^ 
Sperrklinke am Webstuhl“ Nort., s. ? v 
stohl. 
Dern (dgan), auch Deern 
Diern (dkm), Deren (Sch. 1, 4ld) • 
u. zuweilen n. (dat lütt D. Hub.), I> • 
Dgrns „Dirn“. 1. „Mädchen“. Häufig a s 
zärtliche Anrede an weibliche ^msoneu 
jeden Alters: mien D.; mien ull lütt ■ 
kriegt wi Jungs, kriegt wi wull }^ ce 
kriegt wi D—s, kriegt wi wull Mu 
Holst. ’n lütt ü. vun düsend W ?ken 
„heiratsfähiges Mädchen“ Holst. 1800. se 
is noch D. „ledig“, de glattsten D—s war 
de swattsten Fruuns FL. de hellen Morgen' 
»» de glatten D—s dggt ni vgl FL. de 
is so rund un krall, dor kann man eri«» 
"P dood knacken Holst, dat is'n D., ae 
kann —« Water $ten Hus. * ■ 
ood knacken Holst, um •- 
man ut Solt im Water gten Hus- 
as'n Fijool s. brummen S. 539. IU 
D ~s frgrt nich Kk. lütte D. heit ghr 
Snack as'n willen Fialen (Schürze) 
°<ler en junge D. kriggt so licht en 1 
as'n xoitte Schärt en Plack „der Ruf ® ’ 
jungen Mädchens ist zart“ Dtm. nan 
gähn von den nächtlichen Besuchen _ 
jungen Mädchen, „fenstern" Prb. ; 
Unstern. Piep in Mund, wo Rook * w ’ 
lütt D. %n Arm, wo Mood in sitt• 
Draaker D—s s. Braak S. 494. de Gos 
Wiehnachen, de Appeln na Faßlaam un 
D—s na dörti hebbt den Gesmack ver- 
Igrn Sgbg. ool jung D. „alte Jung 
Hrb. (abst.). — alle goden Gebrüke <a 
a f> sä de D., do harr de Poster e> 
Dausen verbaden. nu geit’t Lieben os ’ 
de D., dor küß se de Katt Schwabst. dal 
**’» Lgben, sä de D., do kreeg sen Kim 
Flensb. dat hett holpen, sä de D., dol 9 
se twee Kinner. dor liggt't, sä de „ 
leet se't bi’t Damen fallen, so enen 
ik to, sä de D., do schult se'n lütten 
freen. — de beiden D—s die beiden sch* 
zen Damen im Kartensp.; best D. „ v 
dame“. Verhüllend für „Teufel“: haal mi 
de DJ Elbm. 1840 (vgl. Sch. 2, 82). — 
Beliebter Satz zum Schnellsprechen: de dicke 
Dgrn droog de dünne Dgrn durch den dicken 
Dreck; do dank de dünne Dgrn de dicke 
Dgrn, dat de dicke Dgrn de dünne Dgrn 
dörch den dicken Dreck drggen dee (statt 
Dgrn vereinz. Dierk Pbg. und Detlef 
Schlesw. 1850). Überall bekannt (mit vielen 
Varianten) ist das Tanzlied: as ik'n lütte 
Dgrn wgr, dor güng ik mal spazgrn, all 
de Lüd de fragen mi: wollen du lütte Dgrn? 
Na Tymian, na Majoran (na’n Meierhof, 
na’n Meiergaarn), wo all de bunten Blöm- 
ken stahn, de blauen plück ik af, de roden 
laat ik stahn, de jungen Herrn de küß ik 
mal, de ölen laat ik gähn (vgl. Urdsbr. 6, 
95; s. auch Bessenstgl S. 311). as ik’n 
lütt D. wgr, dor huuk ilc ünner de Tunn, 
un as ik’n bgten grötter wgr, dor beten mi 
de Hunn Plön (abst.). as ik'n liitt D. wgr, 
dor klei ik in de Asch, un as ik'n bgten 
grötter tvgr, dor Ighr ik de Schöttelwasch 
Barmst, (dor greep ik in de Tasch Hohn). 
as ik noch lütt D. wgr, dor heet ik Jümfer 
Lieschen, as ik’n bgten grötter wgr, dor 
nehm ik mi en Pruschen Barmst, lütte D. 
bün ik, fine Tic gm spinn ik Sschl. goden 
Dag, lütt DJ För’n Groschen Twgrn. Ik 
heff keen Twgrn; adüs, lütt D., s. adüs 
S. 55. Tanzlied: juuch Johann, wat lacht 
de Dgrn s. bgwern S. 331. Vgl. auch 
Buurdgrn. — 2. „Magd“, „Dienstmädchen“. 
fleuten D—s und tüffeln Jungs (kreihn 
Höhner) dggt ni vgl oder en Hghn, de dor 
kreit, un en D., de dor fleit, is nich wgrt, 
dat se up Gottes Erdboden geil Schlesw. 
de D. (auch Kgksch) un de Katt, de kriegt 
wull wat, awerst de Hunn un de Knecht, 
de geit't siecht. Die faule Magd beim Um- 
graben des Gartens: Quglc (Ackerquecke), 
duuk di, Fru süht ni; anner Jghr de nie 
Dgrn de schall di utstaffgrn Oldesl. Neuen 
Dienstboten wirft man wohl heimlich einen 
Besen in den Weg, um sie zu prüfen: de 
flietige D. lelt de Bessen nich liggen, awers 
de fule Ang. Eine Musterfamilie: 
Kiekindekann heet de Mann, fule Koh heet 
de Fru (Fro), Suusinwind heet dat Kind, 
Hebberecht heet de Knecht, Spinnniggrn heet 
de Dgrn Meggerkoog (seit.), so hett't sgten, 
sä de D., dor harr se’n Schottel iweismgten 
Kk. Wenn einer nach dem Essen einen 
fettigen Mund hat, sagt man: du büst good 
to'n Dgrns meden; denn wer Meiereimädchen 
mieten will, muß schon durch sein Äußeres 
zeigen, daß es auf dem Hof gut zu essen 
gibt (Dw.). wullt na'n Dgrns meden l 
fragt man, wenn einem die Stiefelstrippe 
iieraussteht (FL. Pbg.). Vgl. Binner-,
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.