Full text: (Erster Band)

Brill 
Brinkmann 
522 
Brill (bril) u. Breil f. „Brille“, erst de 
(er) A'es un denn de (en) B. „erst das AVich- 
tige, dann das Nebensächliche“, bes. als 
AVarnung vor dem Heiraten ohne sicheres 
Auskommen; auch verstärkend und erklärend 
fortgesetzt: un denn en Snuut un denn en 
Bruut Tritt, he will sik en B. opsetten 
un hett keen Ngs darto Lbg. Spott: du 
niußt'n B. ophemm mit lellern Luken, denn 
kannst du sgben Elen dgr de Höhnermist 
(dgr de Moratz, in de Dark Wm.) kieken 
Börmerkoog. „ik kann nich sehn." „Denn 
s ett di'n B. op‘‘ FL. dat mag ik ni sehn, 
s ä de ole Fru, do seit se sik de B. op Lbg. 
Zu einem, der die Brille verkehrt aufsetzt: 
Minsch, dreih de B. üm, sünst stallt de Book- 
staben je all up’n Kopp Hü. he hett Veer- 
e ck sien B. op „sieht verkehrt zu“ Ang. 
Abweisung: wat schall dat warm? ’n holten 
B. mit lellern Glas Sgbg. — he will uns 
Brillen verköpen oder ’n Brill opsetten „hält 
uns für kurzsichtig, dumm“, „will uns zum 
Besten haben“, ik laat mi keen B. opsetten 
»lasse mich nicht anführen“, he hett de B. 
krggen sagt man von dem, der beim 
»Wagen“ im Kartensp. Bruusbart (s. d.) 
hineingefallen ist. Hadem, für em ward ok 
Lied to heiraten, sünst mutt he noch bi 
(dörch) de B. (Kinner) wegen Holst. 1840. 
Bdsbg. — Besondere Anwendungen: a) der 
Eisenring an der Spitze des Bootes, in den 
der Klüverbaum gesteckt wird. Ellerb. 
1*) das brillenförmige Eisen am Emner (s. 
.)• Nordfr. Rdsbg. (vgl. Brillband, Kin- 
ning t fyagenj und am vorderen Teil des 
Pflugs (s. Ploog). c) feines Weizenbrot mit 
Zucker, Gewürz u. Rosinen in Form von 
»Brillen“. Fehm., s. Buntbrood. d) das Loch 
Brett des Abtritts, eigentl. wohl vom 
oppelsitzigen Abtritt, he sitt op de Brillen 
Holst. 1800; vgl. Brillgatt, he fallt noch 
dörch de B. von einem sehr Ungeschick- 
Wn Menschen. Holst. J.840. e) beschönigend 
für Bill, Bell (s. d.) „der Hintere“. Kinner 
wit n Willen kriegt wat vor de Brillen, he 
k ™ e O ari wat op de Brill „hinten vor“ Schw. 
Zssetzungen: Brill-band n. „das 
isen am Wagen, das das Vorderende des 
Innings (s. d.) umschließt und zur Auf 
nahme der Deichsel dient“ Hus. — g a 11 
n - = Brill d) Sch. 1, 153. Wm. — huus 
^'»Brillenfutteral“ Ang. Schw.; vgl. Brillen- 
loder. —oo g n. „eine Kuh mit weißem Kopf 
nud schwarzen Flecken über den Augen“ 
g-Brillen-aap = —slang. — f o d e r 
[ '° cl ) n. „Brillenfutteral“ Wm.; vgl. Brill- 
uu,s. —locker n. Name einer Wehle im 
jundener Koog. Ndtm. — s 1 a n g f. scherzh. 
ezeichn. für Leute mit Brillen und Knei 
fern. Itdsbg. 
brillen (briln) sw. v. „werfen beim 
Schlagballspiel“, zu Brill d). Kiel. 
brillern (brilan) sw. v. „über die losen 
Eisschollen hüpfen“ Spiel der Knaben. Elbm. 
bringen (brm) sw. v. „bringen", praet. 
broch u. bröch; part. brocht u. bröcht. dat 
bringt wat „schafft, nützt viel“, dat hett 
ari'n bgten Regen bröcht „hat tüchtig ge 
regnet“. dat bringt ni vel, awers dat sam 
melt doch, sä de Jung, harr in de Kgk 
en an’t Muul krggen un up de Dgl all 
wedder. dor bring ik’t, sä de Jung, dor füll 
he mit sien Kraam to Dgr rin. inne Reeg 
b. „in Ordnung bringen“, in Gang, up de 
Bahn b. s. Bahn. Häufige Drohung: ik will 
di op de Socken, op de Slarpen, in Draff, 
in Swung b. den heff ik schön to Huus 
bröcht „heimgeleuchtet“, den heff ik awers 
in de Fahrt bröcht „in Aufregung versetzt“. 
dor bün ik schön to Markt bröcht „schlecht 
weggekommen" (Sch. 3, 82). en to Dood 
b. „ihn bis zu seinem Ende versorgen“ Wm. 
he hett sik vun de Welt bröcht Wm. en 
Stück to Gang b. „lügen“ Ang. he hett 
wat achter de Kant bröcht „zurückgelegt“. 
en kann ehrer'n Hupen Müs ünner een Hoot 
b. as'n Hupen Buurn Storm. Komposita: 
af-, bi-, dör-, rin-, rut-, üm-, wedderbringen. 
Brink (brirag) m. nur in Holst., bes. 
in Sh. u. Oh. gebräuchlich, in Schlesw. nur 
im Norden unter dän. Einfluß (Brink bei 
Mögeltondern, Ösbrink b. Althadersleben) 
„Rand“ (vgl. engl, brink), bes. „erhöhter 
Grasplatz“, „der hochliegende Zwischenraum 
zwischen ausgefahrenen Wagengeleisen, z. B. 
auf Heideboden“ (Sdtm.); dann überh. „An 
ger“, der Teil des Gemeindelandes, der un 
mittelbar am Dorfe oder im Dorfe selbst lag, 
während der Pflug- und Erntezeit den Zug 
tieren zur Weide diente und später zur An 
legung kleiner Landstellen benutzt wurde (s. 
Brinksitter)-, „Rasenplatz“ (der nicht ge 
pflügt wird), „der kleine grüne Platz vor 
dem Hause“, „Dorfplatz“, „Spielplatz“. Ln 
Nienstedten früher der Marktplatz; in Flott 
bek ein kleiner schmaler Acker - an der 
Weidenstraße (jetzt bebaut); in Bergedorf 
(am Brink) ein ziemlich großer Platz, der 
früher außerhalb der Stadt lag; Kreienbrink 
Köthel (Lbg.); Pipenbrink Oldesl.; Stein 
brink Eichede (Storm.); aufm Brink Glinde 
(Storm.); Brinkkamp Pemeln (Kchsp. 
Hademarschen); —loh Gönnebeck (Sgbg.); 
Brinkenwisch Hanerau. Vgl. Zs. 29, 227. 
— Zssetzungen: Brink-bull m. „schlech 
tes, binsiges Wiesengras“ Bornhöved, auch 
kurz Brink genannt. Kk. — k u u 1 f. „Was 
serloch auf dem Brink“ Lbg. — mann 
Name, dat is so lerrig as in B. sien Brood- 
schapp, dor wgrn 3 lerrige Pütt in un 3
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.