Full text: (Erster Band)

245 
Basta — Bälgenpedder 
246 
oder Baßmeck! Ausruf beim Läuferspiel 
Flensb., s. Löpcr. 
Basta auch Baster, Baschak (Lbg.) 
Pique-Dame, dritthöchste Karte im Solo 
spiel, vgl. Baschan. — Sprenger Solo 
mit den beiden andern Matadoren (Treff 
dame „Spedille“ und Trumpfsieben „Kille“) 
g’egen Basta. 
Bastballer „Hanfende am Peitschen 
band“ s. Baller. 
basieleien adj. „alabastern“, en b. 
Piepenhopp Flensb. (vgl. Nd. Jb. 26, 81). 
Basler(s) die großen Läufer aus Ala 
baster Pbg. Flensb.; vgl. Baschen. 
Baslerkcek (basdakeg) m. „Schwätzer“ 
Fehm. 
Bastian s. Basclian. bange nich, sä B., 
dor ree he oppe Bull Ang. 
baslig (basdi) adj. „schrecklich“, dal 
is'n hastigen Jung Ndtm. (1850). 
bat veralt. Komp. adv. zu good. desto 
bat Sch. 1, 72. „weiter“, „ferner“ Fehm. 
s. bet. 
Batäsch (batpü) soll der erste Name für 
die (aus Italien) neu eingeführte Kartoffel 
gewesen sein (18. Jh.); vgl. ital. batata, 
en gl- potalo. 
Batet jonsgill (badlzönsgil) f. Verdrehung 
aus Pantaleonsgill Dtm. (s. d.) 
Bäte (bgdo) f. „Nutzen“, mnd. häufig, 
jetzt nur noch vereinz., nam. im Dat. in 
der Wendung to Bäte kamen „zu Nutzen 
kommen“, enen wal to Bat’ gpben „eine 
Unterstützung gewähren“ Wm. et was lceen 
P- „war ohne Erfolg“ Wm. (veralt.). dor 
stickt gaud'n Bat in „gutes Gedeihen“ (von 
Tieren) Lbg. s. baten. Im Sprichw. alle 
Pate helpt, sä de Mügg un piß in de Elv; 
doch s. Bott. Häufiger das Verbum: 
baten (bpdn) „zunehmen“, „wachsen“. 
lüttj Jung batet good „der kleine Bub wird 
hübsch groß“ Reinb. 18 Jh. de baat gaud 
„wird dick“, dat baat gaud „wächst gut“ 
hbg. — „nützen“, de Dokter mutt jo wpten, 
u>a t Minschen to Gesundheit bäht d-lückst. 
(1755). idt un drink to Maten, giff den 
Armen, dat deit dy baten (17. Jh.). Noch 
geläufig im Sprichw. baat dat ni, so schaad 
dat ni von einem Mittel, das, wenn es auch 
nicht hilft, doch auch nicht schaden kann. 
w m. Lbg. Vgl. Mhff. 2 Nr. 637, 5. Theod. 
Storm Ges. W. 6, 147 wird bald baten, 
sagte der Schäfer. 
Batje (badzo) „Maifisch“. Clupea alosa 
Holst. (1812) Sch. 1, 73; auch Bayken 
Elbm. (1839). 
batjen „bißchen“, „ein wenig“ Dtm. 
(1800). Sch. 1, 97. s. beten. 
bals (bads) bätsch (bad$), batz 
(bads), barts (bads) interj., deutet das 
Geräusch des Fallens oder Zerberstens an 
(vgl. backs, boots, bums, rums), bals, dor 
liggt he oder bezeichnet das Plötzliche, Un 
erwartete. he sett sik b. mit an Bisch; 
de Fraag kämmt mi to b.; he hem em 
b. an de Snuut; buts to Huus un b. to 
Bedd. Daher auch „dreist“: dat do ik b. 
— Dazu schallnacliahmendes Verbum b a t - 
sen: Junge, wat batst dat!; in der Sol- 
datenspr. von den schweren Einschlägen der 
„Brummer“. 
Bats, Bätsch m. „Schlag, Hieb, Stoß“ 
Wm. Dtm. Dazu b a t s e n , afbatsen „ab 
stoßen“, „kurz abfertigen“ Wm. Sch. 1, 73. 
he hett em an de Ohren batst. 
batschern s. battjern, bicksen. 
Batterie (baden) für „Kopf“ in der 
Ra.: du hess wull lang keen an de B. 
krpgcn l 
battern (badan) sw. v. „schlagen“, 
„klopfen“, keen battert an de Dpr? Oh. 
Itz.; vgl. franz. battre. 
battjern (badzan) und battschern 
(badsan) sw. v. „im Gehen Marmel spielen“, 
wobei es darauf ankommt, mit der Kugel 
die des Mitspielers zu treffen. Neum.; vgl. 
battern, bootjern. 
bauen s. buen. 
bawwern s. babbeln. 
Bäcker s. hinter backen. 
Bäckschen (beg&n) n. kleine Schale aus 
Holz oder Stroh zur Aufbewahrung von 
Nadeln, Spielmarken usw. Holst. 1800 (Sch. 
1, 56) s. Back 2 . 
bäh (b() interj., malt Schadenfreude, 
oder Verdutztheit, bäh, dat harrst di wull 
ni dacht. Bokel un keen Finster un de 
Buurvaagt, de seggt: bäh! Pbg. B ä h - 
lamm u. —schaap n. „Lamm“, „Schaf“ 
in der Kinderspr. Bukoh un Bähschäpen 
wulln mal tosamen pten; Bukoh harr so’n 
groten Mund, Bähschäpen beet de Hund; do 
sä dat Schäpen: Bäh! — Wiegenlied: Bäh 
lamm bäh, dat B. ging to Holt un stött sien 
lütten Teneken an en grote Stenehen; do 
schree dal B. bäh! Ang. Vgl. auch Heim. 
18, 202. — Bählammken, bäh, dat Bählamm 
ying to Holl, dat Bählamm harr so witte 
Föt, de Titt, de schmecke so söt, Bäh 
lammken, bäh, dat Bählamm ging to Holt 
Ahrenviöl (abst.). Vgl. Mählamm. 
Bäk (bpg) m. „Mehl zu einmaligem 
Backen“ Hus. s. Back 5 . 
Bälau Dorf in Lauenburg; die Glocke 
zu Breitenfelde bei Mölln ruft: Tüsken 
Bredenfelden un Bälo sloog sienen Gesellen 
de Meister dood Lbg. (1860); vgl. Mhff. 2 
S. 528. 
Bälgenpedder m. „Bälgentreter“. Möl 
ler. un B. Ipvt vun Wind Holst.
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.