Full text: (Erster Band)

225 
Bandlock — bang 
226 
nufakturwaren hausieren geht“, dann über 
haupt „Hausierer mit solchen Waren“ vgl. 
Sch. 1, 64. — lock n. am Höftstanner 
(s. d.) Dw. — m a a t m. u. n. „Meß- 
schnur“ der Schuster, Klempner, Maler und 
Schneider. — p o 11 m. „Topf, der an einem 
durch beide Henkel gezogenen Band-sgl (s. 
d.) getragen wird“ Ndtm. Wm. s. Hangel 
pott. — r e h m Flurname Timmaspe (Nort.) 
— rieten n. „das Ausreißen des liand- 
holt“, geschieht im Spätherbst nach Auf 
hören des Safttriebes. Pbg. Dazu — r i e t e r 
m. —saag, —sgg (Fehm.) f. „Bandsäge“. 
— sgl n. „Seil, an dem der B.-pott ge 
tragen wird“ Haale. — v u 11 n. „die Stroh- 
tnenge, die sich in ein Strohband binden 
läßt“, dree Snitl (mit der Sichel) ’n Hand- 
vull, dree H. ’n B. Ndtm. Arfen is en 
schönes Elen, itt man een, so schitt man 
twee; itt man'n Handvull, schitt man'n B.; 
gifft da.t ok keen Kraft in'n Iinaken, höllt 
dat doch dal Arslock apen Barmst. 
— w a r k n. „Bänder aller Art“ als 
Schmuck oder Tand, „Bindfäden“. 
— wichel f. „Weide, von der das B.- 
holt gewonnen wird“ Hü. Sgbg. — w o r m 
m. „Bandwurm“, siechte Wirtschaft dor 
binnen, sä de B., as he afdrgben wgr. 
bändig (bandi) „gewaltig“, „sehr“, frü 
her vereinz. (Sdtm. Pellw. Flensb.) für 
bannig (s. d.). 
Banemann m. die Karozehn beim 
Zwicken; s. Hattcnlena. 
Bang (bald) f. „Angst“, he hett keen 
S., s. Bangen. Angst un B. scherzh. Ver 
drehung für Sachsenbande (Wm.). 
bang (ban), auch bangen (bann) adj. 
»bange“, „ängstlich“, „besorgt“, „scheu“; 
früher auch „bedenklich“: dat is b. Holst. 
1800 (Sch. 1, 65) Wm.; in Flensb. auch 
»knauserig", b. wird nur prädikativ in 
Vbdg. mit wgscn, warm, maken gebraucht. 
ik bün b. (mi is b.), dor ward nix vun 
»ich fürchte, daß nichts daraus wird“, dor 
bün ik b. bi „ich habe kein rechtes Ver 
trauen“. he is b. vor Frugensliid „ein 
Hagestolz“, ik bün vor nix banger op de 
Welt as vor en ool Fru an Bgrd Föhr. 
he is b. vor de Arbeit (dat he lo vgl deit, 
dat he sik de Hann fuul maakt) „arbeits 
scheu“ s. Arbeit, he is dor so b. vor as 
v br Für (glönig Isen), he is b. vor sien 
Lgben „ist besorgt um“, wgs man ni b. 
»sei unbesorgt“, „bilde dir nur nichts ein“. 
warr man ni b. „sei nicht zu sehr über 
rascht, enttäuscht“, ik wgr rein b., as ik 
cm seeg „erschrak“, dat is ja to'n angst 
un bang warm Holst. (Sch. 1, 65) s. angst, 
he is b., dat sien Lmus den Sngv kriggt 
vom Stubenhocker (Kdsbg.), — dat sien 
Schleswig-Holsteinisches Wörterbuch. 
Lüs sik verkohlt von einem, der die Mütze 
nicht abnimmt (Oldbg.), — dat de Mund 
dat nich mH den Mors utliollt vom Wort 
kargen (Üters.), — dat he de Ngs in de 
Westentasch afbrickt vom Vorsichtigen 
(Beinf.), — dat de Kukuk em in de Hän 
schen schitt „von einem Verzärtelten, der 
im Frühjahr noch Winterhandschuhe trägt“ 
(Ang.). wgs man ni b., dien Großmudder 
ward keen Soldat mghr (Stap.) oder dat 
di en Pund Botter in de Nack flügt (Üters.) 
„sei unbesorgt“, wes man ni b., sä de 
Hahn to’n Rggenworm, do freet (pick) he 
em op vgl. Angst, ängstlich, du büst ok 
wol b., dat di de Hund de Weg upfritt 
wenn jem. sich zu schwer belastet hat 
(Schw.), — dat de Bann giverlöppt von der 
geizigen Hausfrau (Pellw.). ik bün ni b. 
un warr ni b. legt man dem Ängstlichen in 
den Mund, der sich für beherzt ausgibt. 
Holst. (Sch. 1, 66). b. bün'k ni för'n Pen 
ning „nicht ein wenig ängstlich“ Fehm. 
b. bün'k ni, awer lopen kann'k fix oder awer 
dat Hart bubbert mi in't Lief Holst. (1840). 
’n guden (frischen, düchtigen) Schroot un 
denn ni b. „eine kleine Stärkung und dann 
frisch ans Werk 1“ duun un besagen (un 
denn noch blanke Stgtveln an Schlesw. Eid.) 
un denn noch lang nich b. rufen die Kinder 
Betrunkenen nach. Börmerkoog. he is ni 
b. vör'n Düwel (vor Dood un 1)., in’t 
Geivitler) „furchtlos“. de b. is, mutt 
Schildwach stahn Holst. (1840). keen bgten 
b. meist ironisch, he is bet an de Hack in’t 
Water un doch nich b., dat he versüppt 
FL. he is nich b., wenn dor keen Gefghr 
is Schwabst. he is so b., dat he nich bi 
heiligen Vag ut Finster kiekt Üters. dor 
bün ik gbenso b. vor as vör'n slahn Pgrd 
Kollm. he is dor so b. vor as de Katt vor 
de Semp (vor de warme Brie) Ang. Flensb. 
he is b. vor dat, wat em nix deit (Ang.), 
vor sien egen Schatten, vör'n rügen Hän 
schen (Plön Kk. Storm.), vör'n doden Kie- 
witt „ist ein Hasenfuß“, auch ironisch: he 
is ni b. vor en dode Iiiewitt (wenn’n in’t 
Tjödder (s. d.) sleit Drelsdf., oder Zusatz: 
he nimmt'n Steen in de Hand un geit up 
de anner Sied vun de Wall lank Börmerkoog) 
he is no lang ni b. vör'n warme Fottjen 
Pellw. he is b. vör'n natt Jghr „hat ein 
schlechtes Gewissen“, he is so dumm, dat 
em de Gös biet un de Höhner b. ward 
Lbg. — b. maken gelt ni (de Angst is't 
meiste Flensb.). he maakt'n Gesicht, dor 
kann man Rotten un Müs mit b. maken 
Dw. FL. gah hin un maak dien Mudder b. 
Abweisung (Schw.). he maakt dat Wedder 
b. „verdrießliches Gesicht", he raad sik 
b. dorbi „getraut es sich nicht“ FL. Oh. 
8
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.