certum finem pervenire nobis contingit
ad hanc Antonii causam respicit, quod C
dam in Antonium testem exstitisse
Antonius autem, quem ipsum se def
Ciceronis loco (de or. II, 68, 274)1 d 1 - 1
Antonio dixisse: »aliquando tibi tu
testimonium refutavit iocosa quadam e
iuvenem esse pravis et dissolutis moribi
poetae, nescio cuius, sed comici sine (
»sentin senem esse tactum tri
secutum esse quasi suspicatus omnium
oppressit. De eius causae exitu etsi
contendere possumus Antonium absolut
dubio apud veteres nobis exstaret notj
deposuit (cf. Meyer, Rein, Drumann).
Cum Antonium censorem acc
stituendus est.
Causa
r
cf. Rein 559 — Zumpt Cr. R. I, 2, 353
Livio Druso mortuo cum socu
movissent (cf. Asc. 22), ut vi, quod di
crimen tota respublica redacta est ne<
eum et in amicos eius totam calamitat^
vilius Caepio, inimicissimus Drusi, q ul
tribunos anni 90 amici quidam crearenti
propter civitatem ambiguam datum erat <
invectus ferret notissimam illam legem
ope consiliove socii contra p°P
Q. Varium, quem Cicero homir
*) Praeter Q. Varium tribunus plebis factus
adversarium proferat Cicero (cf. Cic. Br. 60, 216) 1 4
dubio a Livii Drusi partibus stabat (cf. I- L. A. S. 27 ),
g o;turis conquiescendum est. Fortasse
g ijt (de or. II, 64, 257) Caelium quen-
^ S1 se a reo accepisse contenderit.
g y per se credibile est et probatur
a
g 'S lanciam, cum de hac causa audierit,
jj ium agere licebit«, hoc Caelii
£ mciatione. Cum enim filium Caelii
g di aderant, scirent, Antonius versum
- [lit, hunc post Caelii testimonium:
g i s«, qua re filii vestigia patrem
g dibrium in Caelium contulit et eum
o> traditum est, tarnen confidenter
O
[uia de damnatione talis viri sine
p et quia Antonius censuram non
sciamus, causae