certum finem pervenire nobis contingit 
ad hanc Antonii causam respicit, quod C 
dam in Antonium testem exstitisse 
Antonius autem, quem ipsum se def 
Ciceronis loco (de or. II, 68, 274)1 d 1 - 1 
Antonio dixisse: »aliquando tibi tu 
testimonium refutavit iocosa quadam e 
iuvenem esse pravis et dissolutis moribi 
poetae, nescio cuius, sed comici sine ( 
»sentin senem esse tactum tri 
secutum esse quasi suspicatus omnium 
oppressit. De eius causae exitu etsi 
contendere possumus Antonium absolut 
dubio apud veteres nobis exstaret notj 
deposuit (cf. Meyer, Rein, Drumann). 
Cum Antonium censorem acc 
stituendus est. 
Causa 
r 
cf. Rein 559 — Zumpt Cr. R. I, 2, 353 
Livio Druso mortuo cum socu 
movissent (cf. Asc. 22), ut vi, quod di 
crimen tota respublica redacta est ne< 
eum et in amicos eius totam calamitat^ 
vilius Caepio, inimicissimus Drusi, q ul 
tribunos anni 90 amici quidam crearenti 
propter civitatem ambiguam datum erat < 
invectus ferret notissimam illam legem 
ope consiliove socii contra p°P 
Q. Varium, quem Cicero homir 
*) Praeter Q. Varium tribunus plebis factus 
adversarium proferat Cicero (cf. Cic. Br. 60, 216) 1 4 
dubio a Livii Drusi partibus stabat (cf. I- L. A. S. 27 ), 
g o;turis conquiescendum est. Fortasse 
g ijt (de or. II, 64, 257) Caelium quen- 
^ S1 se a reo accepisse contenderit. 
g y per se credibile est et probatur 
a 
g 'S lanciam, cum de hac causa audierit, 
jj ium agere licebit«, hoc Caelii 
£ mciatione. Cum enim filium Caelii 
g di aderant, scirent, Antonius versum 
- [lit, hunc post Caelii testimonium: 
g i s«, qua re filii vestigia patrem 
g dibrium in Caelium contulit et eum 
o> traditum est, tarnen confidenter 
O 
[uia de damnatione talis viri sine 
p et quia Antonius censuram non 
sciamus, causae