39
praecipua jura, quibus filii secundum alias Francorum leges fruebantur quam maxime circumscribe-
! 'entur. Zoepflius putasse videtur ex sua sententia, filiam etiam a collateralibus masculis patris et
niatris hereditate, exceptis ornamentis, exclusam esse, cujus rei indicium mea quidem sententia in
! psis legis verbis omnino desideratur. — Apud Francos vero feminarum jus succedendi in dies magis
dilatatum esse, lege Burchardi quoque episcopi Wormatiensis decima comprobatur, ubi filius filiam
servili terra sola excludit, contra filia ante filium ornamenta ef omnem parentum pecuniam operatam
S) bi percipit. Reliqua ambo aequis partibus dividunt.
B. DE IMMOBIL! HEREDITATE.
§ 9-
QUOMODO IN IMMOBILIA DEFUNCT! MASCUL! SUCCESSERINT, NARRATUR.
Licet plerique Germanorum populi fundis ante alias res in jure privato atque publico
m aximam vim et auctoritatem antiquitus attribuerint, quod imprimis e Burgundionum, Alaman-
n °i'um, Anglo-Saxonum exemplis perspicuum est 1 ), tarnen apud duos tantum populos terras in
hereditario quoque jure momenti fuisse invenimus. Ut enim illas Anglo-Saxonum leges, quas auctor
e Sum Henrici primi e Francorum legibus fere verbotenus descripsit, omittamus, Francorum et
^ huringorum leges peculiariter in immobilem hereditatem masculos vocantes supersunt. Quae leges,
Ttum aliquam inter se similitudinem ostendant cum aliis rebus, tum eo, quod tituli, in quibus de
te rrarum hereditate agitur, apud omnes eodem verbo »de alodibus« superscripti sunt 2 ), primum
m ilii enucleandum esse videtur, quid hoc verbo leges denotare voluerint.
Alodis autem in medii acvi fontibus duo significationes invenimus, quarum altera antiquiore
<tltera magis recentiore tempore usitata fuit 3 ). In capitulari enim Pippini regis anni 802 legimus 4 ):
beneficia domni imperatoris et ecclesiarum considerentur, ne forte aliquis alodem suam restau-
lans beneficia destruat.« et similiter in Ansegisi capitularium (anni 827) libri tertii paragr. 19 et
2 ° a )> quibus ex verbis, quum beneficia alodibus opponantur, cognoscitur, alodibus eas res, quas
Proprio jure quisque habuerit, demonstrari, Quae verbi notio postea plerumque ita circumsripta est,
ut alodis eas tantum res, quae proprio atque hereditario jure possidebantur, complecteretur et
'minibus alio quodam titulo conquisitis rebus obstaret. Quod ingenti numero chartarum compro-
^ atl 'r, quarum hanc intra annos 762 et 804 conscriptam afferre sat est ß ): ». V el quidquid de
Parte genetricis tuae bertradane tibi itaque ibidem legibus obvenit tarn de alode, quam de com-
Parato seu de qualibet adtracto tua ibidem fuit possessio vel dominatio.« Utra autem vis in
barbarorum legibus verbo alodis attribuenda sit, lex Ripuaria docet, quae in tituli de alodibus
l| ltima paragrapho, qua, quomodo hereditas aviatica in successione deferenda sit, praecipitur, ex-
P’essis verbis hereditatem aviaticam, id est; illam hereditatis partem, quam ex alode parentum
*} cfr. 1. Burg, LXXXIV. 1. Al am, LVII. 1. Anglo. Sax. Ines regis § 32.
2 ) cfr. 1. Sal, LIX. 1. Rir, LVI. 1. Thur, VI.
3 ) efr. Waitz: Das alte Recht p. 122.
4 ) Pertz, Mon. Leg. I, p. 101.
s ) ibid. p. 303.
■ 6 ) cfr. Beyer: Urkundenbuch zur Geschichte der mittelrheinischen 'Territorien I, i860, p. iy Nr. 14.
