8 
status organorum, quibus diuersae aberrationes a normalibus phaenomenis ausculta- 
tionis et percussionis se ostendebant; denique coinparabant apud uiuos inuenta phä- 
nomena acustica cum in autopsia obseruatis aberrationibus a normali statu organorum 
nec respiciebant leges physicas, ex quibus phänomena ilia pendebant. Hac uero em- 
pirica ratione eo peruenerunt, ut singulis organis proprios percussionis sonos statuerent, 
ita ut sonus percussionis pulmonis, jecinoris, stoinachi, internorum esset et singulis 
rnorbis diuersa sigiia pathognomica esse putarentur. Velut strepitus cauernosus signum 
phthiseos pulmonis habebatur et crepitatio incipientem pneumoniam indicare crede- 
batur. Studio autein, singulis rnorbis signa pathognomonica statuendi, res eo deduct» 
est, ut discrepantias phänomenorum acusticorum statuerent, quae omnino non exsta- 
bant. Anglicani medici, inter quos praecipue Williams et Stokes, hanc leuitatem 
statuendi aspernati jam admonebant, phänomena acustica ex certis physicis legibus 
pendere et signa pathognomonica non esse posse, quia in multis rnorbis eadem phy- 
sicae rationes essent. 
Tamep Skade Vindobonensis primus clare ostendit, quam peruersa et falsa 
haec ratio esset et demonstrabat, auscultatione et percussione observata phänomena, 
ut omnio cetera, ex certis physicis legibus pendere easque semper nihil nisi certis 
finibus definitas mutationes in organorum natura physica indicare et hanc ob rem 
niullo modo signa pathognomica singulorum morborum esse posse; narn plane diuersos 
morbos fere easdem mutationes naturae physicae organorum efficere posse; ita crepitum 
(„Knistergerassel“) omnino non sign um pathognomonicum pneumoniae putari posse; 
eo tantum indicari, in tenuibus bronchis et cellulis aurae liquorem inesse auramque 
in cellulas penetrare, hunc statum inueniri quidem in pneumonia, sed non minus in 
oedemate pulmonum et bronchitide, ita ut omnino non signum pathognomonicum pneumo 
niae intelligi posset. 
Skade primus erat, qui hac ratione totam doctrinam auscultationis et percus 
sionis artis praeceptis confirmare conaretur eo, quod semper inuenta signa cum phy 
sicis rationibus, quae ea comitabantur, quam rectissime eunjungere studebat. Nec 
mir an dum est, eum in tarn difficili quaestione interdum errasse et nonnullas ex ejus 
explicationibus falsas esse, postea demonstratum est; sed haec gloriam hujus uiri non 
diminuunt. Manet ei meritum, quod primus falsa in ueteri doctrina cognouit et sirnul 
ueram uiam, percussionem et auscultationem ad artem et praecepta reuocandi; ostendit 
et ingressus est. 
Docti’ina ejus in Brittannia et Germania studiossime recipiebatur; omnesque 
studebant, omnia uisa quam accuratissime cum rationibus physicis, quae qualibet oc- 
casione erant conjungere. Et usque ad hoc tempus ortum et modificationes omnium 
acusticorum phänomenorum nondutn ad certain rationem disciplinamque redactas