VII
frustra adhuc versata. Nam ’IXxog TvtpXwSev ciXxov, vulnus occaecatum caecum „eine
blind geblendete Wunde“ id vulnus dici quo quis in effodiendis oculis afficiatur, equi-
dem sane mihi numquam persuadebo. Si quid igitur in hoc versu mutandum est,
nulla mutatio facilior esse videtur, quam haec, ut pro TvQXwSev scribamus TvtßXudev
h e. hvCpkooSyaciv. Minime ignoro breviorem tertiae pluralis personae formam apud
tragicos non inveniri nisi sernel apud Euripidem in nuncii oratione Hippol. v. 1236
**ty(pSev. Sed vidimus multa Sophoclem singularia ex epico genere mutuatum esse.
Et prae ceteris hoc ipsum carmen repletum est formis in tragoedia minime usitatis.
Iterativis txgiexleaxe (v. 950), waiWxe (964) pauca tantum apud Aeschylum similia ex-
stant, iS' v. 969 Hermannus ab Atticis poetis alienum esse dicit, de v. 976
(cf. 1297), quod est apud tragicos rarissimum, Ellendtius in lexico dixit, versu 977
*«Ta 8e Tuxo/usvoi tmesis invenitur, quam iidem raro admittunt (Matthiae II, p. 1399).
Accedunt v. 945 legu.;, v. 955 gev'x&ri omisso augmento, v. 956, 961 xs^To/jiioq, v. 971
«g«Tov, v. 973 v. 981 ctVrao-’, v. 984 rursus sine augmento Tg«<p>j, ib. §vtXXv\<nv y
quod in codicibus et in scholiis legitur. Quae omnia reputantibus nobis dubium non erit,
quin huic carmini, quod totum in fabularum exemplis versetur, poeta colorem quendam
cpicum appicturus fuerit. Itaque cum illud rvtpXoo&ev ab ipso poetae consilio satis
e xcusatum esse videatur, placet praeterea asyndeton, quod cum ea jam exponantur
quae antea tantum indicata sunt, et prorsus suo loco est et magna cum vi ad hunc
tacum adhibetur. Similem autern in collocandis verbis ordinem Sophocles v. 955
secutus est, in quo frvx&y primum strophae locum tenet. Recepto vero rvipXwSev
parva praeterea mutatione opus est, UXxov enim in versu insequenti in oiXuoi mutandum
er it, Tv<pXuSev oiXxoi autem similiter dictum est ut fxiyuv et quod v. 791
occurrit av xctl üixafov dbtxov; (pqevxq ixx^xcirclq. v. 975 cum «£«%■&e'v i r yx^oov sensu
careat, id quod Lachmannus proposuit, Boeckhius recepit ciqxxSencov et proxime a
oodicum scriptura abesse et vel ob simplicitatem Hermanni invento iyx* m
praeferendum esse videtur. Dativus xvxXoi; proxime cum xXxol conjungendus est.
lotum locum inde corruptum esse existimaverim, quod librarii rvtyXoo&ev non intelli-
gebant; eo enim in TvtpXo&ev mutato exorta est obscuritas quaedam, quae etiam reli-
qua corripuit. Nihil igitur restat, nisi ut universam stropham talem, qualis Sophocle
'lignior esse videtur, in conspectum ponamus:
itx^x Se Kvxveoov 7ttXxyeoov hlvgxq xXoq
dxicd BotnrcQicu 6 &%yxötiv x^evoq
1uXfiv}>Y\<Tcr6q, iV "Aqy\s haaditn Oiveßuiq
