Y 
4 
fTti^riTi'ue (Hesych. f’vjfrj?) ab Kgm'ctf a 7tgmig y «Divt/kj a Olnyf facta esse vir 
doctissimus demonstravit, eodern ad van am illam superbiam designandam vite^omiug 
a magis vulgato vits^om^g deductum esse crediderim, versumque sic in nostram lin- 
gnam converterim: im Goldgeklirr stolzirend. 
v. 584 ctg yuo uv ctivBjj BedBev logog, kt ctg 
cäSf'v fWetwei yeveug iicl TtAtiBcg t qtiov, 
Horum verborum structuram interpretes ii non satis perspexerunt, qui dicunt, 
wiirandum esse quod Sophocles non egnovcrrig scripserit. Nam, si quid video, ita ne 
potuit quidem scribere. Verbum enim tXAefaet non per se positum est, neque id signi- 
ficat, quod Ellendtius voluit, .reliquum fit,‘ sed cum participio aptissime cohaeret: 
oüäf'v KT ctg iXAthrti f^cv. Potest autem eAAtlireiv, ubi desistendi vim habet, secundum 
nctvea-Scti verbi analogiam vel cum infinitivo vel cum participio conjungi. Hoc loco 
cum participio conjunctum est ut in decreto Demosthenis orationi de corona § 92 
inserto ku! ev tu gerci tuvtu ctlun itotn'i cvn fXXet\pfi fv%ct(>L<TTÖdv xul tioiwv d ti uv Svvnrui 
eiyuSöv. Eundem usum saepius eXXemtcrBui habet, velut apud Xenophontem Memorab. 
II, 6, 5 tyiAövtmog ic^cg to gvj eAAefaveuBui tv ttoioHv Tovg tvt^yeTovvTCtg uvtov. Quare senten- 
tia versus haec est: nulla pars mali in prolis multitudinem serpere desistet; quae 
propterea gravissima est quod duo in unum conjuncta sunt: iis nulla pars mali con- 
donabitur et eorum vel in posteros malum serpet. 
v. 765 cum Schneidewinus negaret 
dg jdig dcXovtri t&ov <p/Äwv guiwi £tWv 
Kk/vj), quod legitur in La., eo sensu dici, quem scholiasta verbo tribuat, dg guivy ixuqu 
rdig (piXotg to7g BeXovaiv xntogtlvui tr\v otJv jaav/av, immemor fuit versuum 760, 761 
dig xut’ oggur uvrUu 
TtUQ&vn •Svtjaxvj — TtArjoriu too vvg<piu>- ' 
Quibus verbis cum Creon colloquendi tinem faciat, nihil aptius erat, quam Haemonis, 
quattuor patris versibus quattuor rursus versibus respondentia, postrema verba illis 
similia facere. Itaque neque ab optimi codicis fide, neque a scholiastae interpreta- 
fione discedendum erit. 
Paulo diutius commemorandum erit in carmine chorico quod legitur a v. 944 
Usque ad v. 987. Ejus enim in stropha secunda multae restant difficultat.es. Libri 
ttianuscripti, ut minores discrepantias omittam, haec habent: 
ttuqu Ss Kvuvecov TttXuyeuv 'tcct^uov üiüvgug uXog 
uxtui Bo(77ro^(«i il' c O^xuv