6 
tror, quo fit, ut, quum deinceps lympha inter cutem- et epidermidem cumuletur, hoc 
loco epidermis recedere nequeat, et cuti inhaerens foveolam faciat. Structura cellu- 
losa eo efficitur, ut quibusdam locis epidermis cuti inhaereat. 
Constat lympha vaccinarum e claro liquore et cellulis, ad instar corporum cytoi- 
dum (Eiterkörperchen) conformatis, (diametr. 0,004'"— 0,007'") et Simone auctore e 
nonnullis moleculis (diametr. 0,001'"— 0,0005'"). Omnibus, quos ego institui, inquisi- 
tionibus lympham alcaline reagentem inveni, sed interdum neutraliter reagere dicitur. 
Accuratior quidem analysis chemica mihi non innotuit. 
Cicatrix, quae remanet, alba et lacunosa, lineas reticulosas et puncta fusca 
exhibet. Quo magis veterascunt cicatrices, eo magis et color albus, et lineae punc- 
taque evanescunt, ita ut denique ab epidermide cicatrix jam distingui non possit. 
Attamen homines quadraginta vel quinquaginta annorum vidi, qui puerili aetate 
vaccinati cicatrices valde expressas exhiberent. 
Ut autem lympha vel vacciolarum, vel paronychiae equorum erysipelatosae, sic 
etiam vaccinarum hominum lympha transferenda in hominibus, producuntur vaccinae. 
Ab homine ad hominem translatio usitatissima est, et, si diligenter fit, semper fere 
feliciter evenit; a vacca ad hominem autem, etsi sumrnam diligentiam adhibeas, 
tantum fere decimo quoque casu succedere solet. Cujus rei cognitionem quum jam 
dudo habuissent, non defuerunt, qui vaccinas morbum hominibus proprium, et ab iis 
ad vaccas translatum esse vellent. Quam autem conclusionem falsam esse, eo apparet, 
quod quemque morbum alii animalium generi proprium ad aliud difficiliter transferri 
posse videmus. Ut uno ex multis exemplis utar, Syphilidem nomino, cujus in bestias 
translatio longa tantum experimentorum serie successerit. Ceterum contagium vacci 
narum hominum fixum esse et lymphae inhaerere constat. Nonnisi directa lymphae 
insitione vaccinae gignuntur. 
Infantum in vaccinas receptivitas major esse dicitur, quam adultorum, cujus 
opinionis causa esse mihi videtur, quod hodie soli fere infantes puerive vaccinari 
solent. Qua de re nihil certius edocere possum, quia occasio inoculandi adultos neque 
vaccinatos, neque variolis defunctos fere omnino mihi defuit; revaccinationes autem, 
quas observavi, receptivitatem usque ad tricesimum circiter annum non inutari, deinde 
autem evanescere docent. Cujus rei probandae causa tabellas nonnullas, quas e patris 
mei tabulis vaccinatoriis (Vaccinationsprotocollen) composui, addere mihi liceat. 
Vaccinatorum 6413 ab anno 1846 usque ad annum 1854 fuerunt: 
Pueri nondum annum nati 1240 
Pueri 1—4 annorum 3539 
Pueri 4—8 annorum 1172 
Pueri octo annorum et majores 462 
Summa 6413