temerarius viderer, si, gravissimarum observationum adhuc expers, doctrinam de 
raecbanismo partus elementarem quidem, sed integram et ad omnes partes aequabiliter 
extensam ex observationibus mancis construere et componere veilem. Quare, ne ab 
aliorum experientia et observationibus nimis dependeam, disquisitiones meas de pa- 
riendi mechanismo ad singula quaedam a me ipso observata restringere cogor, alia, 
quorum commemorationem contextus requirere videtur, obiter tangens. — Quum de 
mechanismo partus normalis disserere statuerim, quumque inprimis capitis partus 
mechanismum sapiat, non nisi de partu loquar, cranio normaliter praevio. 
Autores in decursu partus plures statuerunt periodos, et quidem diversi diversas. 
Equidem non haesito in eorum sententiam abire, qui in partu infantis, — ne de 
partu secundinarum dicam — duas solum distingui volunt periodos: 1) uteri aperiendi 
et 2) foetus expellendi. Quandoquidem vero, ut in hac nostra dissertatione, de me 
chanismo capitis tantum pariendi agitur, refert, periodum secundam in duo dirimere 
stadia, et quidem capitis expellendi 1) ex utero, 2) e sinu externo. Nonne autem, si 
solus mechanismus spectatur, in stadiis partus statuendis respectus potius habendus 
videtur positionum, quas caput, dum per cavum pelvis movetur, successive obtineat, 
vel ob pelvis formationem obtinere cogatur ? Haec quaestio aliis verbis ita exprimi 
potest: nonne mechanismus in partu normali, capite praevio, a pelvis forma potius 
dependet, quam a partium mollium peculiari, quam inter partum subeant, formatione? 
Plurimi auctores recentiores in eo consentire videntur, uterum fere non nisi vires 
expellentes suppeditare, positiones vero, quas caput inter partum successive subit, nec 
non ejus configurationem a pelvis forma et pressione derivandas esse; sed tarnen ob 
servations mihi non persuaserunt, etiam hanc mechanismi partem magis ad pelvim, 
quam ad uterum et partes molles, infra exitum pelvis sitas, esse referendam. Non 
nisi de partu et pelvi normali loquor; quantum enirn vim directam pelvis angusta \el 
vitiose formata in mechanismum partus exerceat, praestantissimae observationes illu- 
strissimi Michaelis satis ostendunt. 
Si decursum partus, capite praevio, ab initio inde persequimur, positiones, quas 
caput in diversis pelvis regionibus obtinere solet, cum pelvis forma et diametris revera 
congruere, plerumque invemmus, ideoque vix negari potest, pelvim ad positiones illas 
alferendas permagni esse momenti. At quaeritur, annon pelvis ansam potius praebeat, 
quam caussam necessariam constituat positionum capitis peculiarinm; annon caput in 
cerfam viam potius dirigat, quam cogat. Aliis verbis exponere studebo, quid sentiam. 
Si caput vi quadam quoad intensitatem et direetionem invariabili in pelvem intrudere- 
tur, sine dubio easdem fere, quibus in partu normali occurrere solemus, positiones 
successivas obtineret. Si ejusmodi tarnen vis ageret, caput pressionem multo majorem 
pateretur, quam qua per se opus est; multo enirn facilius per pelvem moveretur tali 
vi, quae impedimenta circumscriptum aliquem cranii locum nimis prementia non tarn 
impetu superare, quam evitare tenderet, capite quasi explorandi caussa dirigendo.