10 
aeris mutatio fiat. Haec vero per secreta parietibus adhaerentia maxime 
prohibitur, aut prorsus tollitur; etsi, aerern permeare, liceat. 
b) Bronchiorum minimorum nonnulla prorsus impedita ad tempus apparent. 
Pulmonis igitur vesiculae, iis accumbentes, ex elementorum laborantium 
ordine emittuntur. 
c) Secreta tussim rnovent, per quam cordis actio multo fortior, respiratio vero 
incomposita fit; ita ut magis magisque inter se dissideant. Qua re fit, ut 
sanguinis inaequalis distributio foveatur. 
d) Pituitis illis difficile exscreandis „bronchiectasiae“ efficiuntur. Hae aut ex- 
tenutos debilitatosque, id est atrophicos sine elastica vi, aut crassiores cum 
deformatis musculorum stratis habent parietes. Item forma quoque maxime 
discrepant. Imo etiam ad diversos et impares eventus tendunt. Primae illae, 
sacci formarn plerumque imitantes, e musculorum bronchialium paralysi et 
violentiae elastieae intei’itu evenientes, sine dubio vitae oppugnant. Illae 
contra, quas cylindricas appellant, praecipue, quae late se dilfundunt et ma- 
joribus musculis, pituitas fortius moventibus excellunt, ad vitam conservan- 
dam tendunt saltern. Quae quidem bronchiorum dilatationes in juvenibus 
corde laborantibus prae aliis „bronchiestasiis 4 ’, stricte sic dictis, saepissime 
inveniuntur, musculorum stratis ita incretis, ut intestini crassi ligamenta lon- 
gitudinalia imitentur. 
Aeris mutatio praeterea prohibetur: 
2) ipsis pulmonibus corruptis. 
In his hyperaemia sensirn magis magisque valet, respirationis impedimentis ex 
bronchiis increscentibus. 
Texta condensantur spissi retis capillaris expansione, ex quo „transsudata 44 
quoque aliquoties emittuntur. Praeterea majora, vel minora sanguinis pondera in 
spatia vesieularum interjecta effundnntur. 
Vis elastica ex parte absumitur non solum per hyperaemiam, sed etiam per 
mechanicam respirationis inhibitionem, quae in bronchiis initium capit, postea vero in 
exterioribus pulmonum vesiculis maxime valet. Quae quidem vesiculae, aere stagnante, 
sensirn inflntae ad „cmphysematis“ formarn mutantur. In emphysemate vero vesiculae, 
tamquam si omnino desint, haberi debent. Hujusmodi enim defectus circulationis 
machinationem ac „chemismum“ eo magis inhibet et corrumpit, quo minus normalis 
pulmonum capacitas grave fluentis sanguinis usui par fuerit. Luce clarius est, plu- 
rimas illas texturae functionumque mutationes obstare, ne respiratio corporis necessi- 
tatibus sufficiat. 
Solo enim musculorum bronchialium incremento vires, obstacula quaedam re 
spirationis superantes gignuntur. Omnes hi status nequaquam in omnibus cordis vitiis 
conspiciuntur.