i 
STT’?': 1 '- ,;V 
»Sfea, 
-:.-.4- 
Therapiae contra peritissimi viri optimo quidem jure conternplationi renuntiant, 
igiturque rnagis niagisque verum cognoscentes motibus extraordinariis retardata circu 
lation prohibendis operain dant. Quos motus a nervis spinalibus ac sympathicis 
concitari, physiologia docet. Bernardii, Schiffii, Pflügeri, Browni-Sequardi, aliorum- 
que experimenta accuratissima ac diligentissima hanc quidem sententiam affirmare, 
persuasum nobis est. Ramiticationes illorum centrorum periphericae magna ex parte 
ad fibras parietales musculares vasorum eunt, in ipsis vasis diametri 0,007"' microsco- 
pio demonstratas, ideoque in primis vasorum capillarium initiis etiarn agentes. Musculi 
vasorum annulares in naturali circulatione prorsus quiescunt. (E. H. Weber.) Sed 
tarnen in phaenomenis pathologicis explicandis eorum actionibus carere vix possumus. 
Qua de causa non dubito, illas fibras, quibus propria contrahendi vis inest, adjutrices 
cordis, cujus effectus generalis debilitabatur, majoris esse momenti. 
Arteriarum majorum motiones, quas manu sentire possumus, in hominibus 
corde laborantibus saepius ejus modi sunt, ut ipsae musculorum annularium contrac 
tions causae earum esse videantur. Alia autem modo explicari possunt, quod 
igitur complures non frustra fecerunt. 
Paralysis nervorum, qui ad vasa eunt, nequaquam negligenda est. Nunquam 
fere deest in hyperaemiis longis. Adest etiam in omnibus congestionibus celeriter 
advenientibus et abientibus ad modum illarum, quae anirni commotionibus in cute 
saepius efficiuntur. Compensation^ igitur vis illis arteriarum minorum contrationibus 
unice tribui potest. 
Cordis motus difficilius intelliguntur. Hos quoque, a centris sympathicis inci- 
tatos, centra cerebro-spinalia, tamquam regulatores, moderantur. 
Praeter illas fortiores cordis contractions, quae, angustatis magnorum vasorum 
ostiis, efficiuntur, nulli sunt motus compensantes. 
Ceteris motibus semper deest compensationis vis. Multi quidem illis quoque 
motibus, qui ab insufficientiis valvularum inter atria et ventriculos oriuntur, ejusmodi 
vim trubuerunt; sed tarnen sine causa hoc fecerunt. 
Etenim loco unius duae hie adsunt aperturae inter se contrariae, Alterius 
autem flutnen non tenet parallelum, sed prorsus contrarium cursum. Crescente igitur 
vi illius tormenti, quo hae ambae aperturae communiter utuntur, utriusque sanguinis 
Humen in contrarias impellitur partes. Quam ob rem, illam quidem majorem vim ad 
compensandum circulationis motum aptarn esse nullo modo dicere possumus. Homines 
tali modo corde laborantes optirne valere, cordis actionibus ad vim et celeritatem 
solitam normarn et regulam imitantibus, experientia evidenter docet. Quod praeterea 
ipsa Digitalis ilia purpurea sine ulla dubitatione demonstrat, quae saepissime est 
aegrotis levamentum igiturque medicis perfugium et praesidium salutis. 
Enimvero pathologica anatomia aliurn illis motibus locum concedit. Quo con-