11
spatium inde ab ultima mense Junia usque ab mediam mensem Decembrem. Morbi
precessus, quam maxime diversus, saepissime hic erat: Aegri vehementi et animi et
corporis depressione affiiebantur. Qua postquam diutius aut brevius occupati sunt,
in ipsum morbum inciderunt, ingruente vehementi febri remittente, illi non dissirnili,
quam in superiore descripsimus. Signa gastrica plerumque non erant tarn gravia, et
insignis febris remissio vulgo observabatur. Exacerbationes non semper vesperi, sed
aliis quopue diei temporibus apparebant, conjunctis fere sempor vomitu, angore, fri-
gore, qui quidem cum ardore mutabatur, nec raro erat vehementissimus. Praeterea
morbo procedenti ratio, quae dieitur, tertiana aderat, ut febris incidiaque consecuta
diebus imparibus graviora essent, quam paribus. Dies plerumque quatuordecim post-
quam processit, morbus transire solebat in stadium quoddam, ut verbo dicam, typhoide,
cujus post exitum quum apparuissent omnia typhia signa, aut valetudo denique resti-
tuta est, aut mors intravit. Nec tarnen morbum fuisse aut ipsum typhum, aut stadium
typhoide tale, quale in cholera morbo observari potest, satis testantur de corporum
sectione inde ex illo tempore literis tradita, maxime memoranda ilia Frickii de epi-
demia Groningiana, illaque Hachrnannii de epidemia Ritzebüttelam infestante, prae-
fecturam Hamburgensem.
Quamquarn haec quoque epidemia tarn diversum morbi processum singulis ca.
sibus exhibuit, ut indicia fere omnia, quae in febribus apparent intermittentibus,
observarentur.
Tanta .indiciorurn varietas, regnante epidemia graviore, memoriam nobis affert
illorum, quae de febribus in regione aequinoctiali grassatis Senac (1. c. p. 158 sqq.)
descripsit, qui quidem ex una epidemia variisissima perhibet signa observata, utpote,
quae alias colligas necesse est ex omnibus, quae de febribus, aestuosas terrae regiones
infestantibus, passim observata sunt. In Universum genus febriculosum in Marchia,
qualis est ejus natura in epiderniis vehemetitissimis, febri simillimurn est in regione
grassatae aequinoctiali.
Quum longum esset, singularn quarnque epidemiam febriculosnrn, quae Mar-
chiam infestaverit, hoc loco describere, in superiore eae tantum literae allatae sunt
ad rem pertinentes, quas propriis oculis inspexi. Librorum illorum, quibus febres in
terris grassatae peregrinis, maxime in regionibus, a circulo aequinoctiali proximis,
describuntur, hi in manurn tnihi venerunt:
Fricke, Bericht über seine Reise nach Holland 1826.
Fricke, zweiter Bericht über die Epidemie in Groningen 1827.
Ludwig Hermann, über die Wechselfieber in Algier. Frankfurt a. M. 1836.
A. Haspel, maladies de l’Algerie 1836. 51.
I 1 • C. Maillot, recherches sur fievres interim du Nord de l’Afrique 1835.
Rob. Jackson, Fieber in Jamaica 1796.
John Hunter, Truppenkrankheit in Jamaica 1792.
