4
25
Xoyia, x<t>pit; sHc&ffTou tuv e!äw:v iv Toif piopioit;, äpuvruv xxi ov äi xtrxyysXix;, äi’ iXt’ou hx! Qißov tts-
pxhovjx Ttjv TiOV ToiovTüJv vx^TjfixTxv xißrxpaiv (6, 2) tragoecüaeque partes (nipy xxtx to xoTov)
breuiter conmemorat y.vd'ov ydy Xigiv äixvoixv oypiv /xeXovoiixv (6, 7). liorum omnium apud
Horatium paene nihil inuenitur. nain quod apud philosophuni primum locum tenet
in eoque tota disputatio nititur, quo omnia redeunt, poesin esse imitationem hoc Ho-
ratius uix indicat. nequaquam enim hue pertinent quae u. 134 de imitatione dicun-
tur: magis haec (317)
respicere exemplar uitae morumque iubebo
doctum Imitat or em et uiuas hinc ducere uoces.
causas deinde poesis non magis curat poeta. uaria uero poesis genera et ipse enu-
merat u. 73 seqq., sed ut nihil fere cum Aristotele congruat msi quae de iambo
dicuntur. hie enim xno äk Oy.ypou inquit xpgxy.ivoiQ eotiv (ro(rjfj.x ra; tuvQxuXnv orpxgei4 (jit-
piovpievov) olov ixelvoy o Mxpyiryi; xxi tx toixvtx, iv o?t xxi to olppooTTov IxyßeTov TjXäs pLirpov ' äio
Kxi IxaßsTov xxXsiTXi vvv, on iv tu /uirpu tovtu Ix.xßigov xXXyXovQ (4, 8) et paullo postea (4, 14)
X.igeup äs yevofiivijt xvry >/ (pint; to oixeTov /xirpov evpsv /xxXuttx yxp Xextixov tuv xirpuv to
ixfj-ßsiov ionv. arjueiov di rotirov orXeTorx yxp ixußeix Xiyopiev iv ry äixXixru ttj irpop xXXijXoup 5 2,
deinde 24, 5 ro de ixpßixov xxi TSTpxysrpov xivtjtixx, to piev opx^uxov to äs irp xxrtxov. qui-
buscum conparari possunt haec (79)
Archilochum proprio 53 rabies armauit iambo:
liunc socci cepere pedern grandesque cothurni
alternis apt um sermonibus et populäres
uincentem strepitus et natum rebus agen dis.
sed quae apud Aristotelem (4, 13) de primordiis tragoediae leguntur xxi ro te tuv vto-
npiruv TtXyjßop ig ivof elg äi/o -rpurop Ah%vXop ijyxye xxi tx tov %opov ijXxTTutre xxi tov Xoyov TtpuTX-
yuvHTTi'iv vxpetrxevxtTEV Tps?s äs xxi oxijyoypxty/xv HodfoxXijc, ea nequaquam cum Horatianis conue-
niunt (278)
post hunc 54 personae pallaeque repertor honestae
Aeschylus et modicis instrauit pulpita tignis
et doeuit magnumque loqui nitique cothurno..
prorsus enim falsi sunt qui uerbis quae sunt magnum loqui expressa putant Aristotelia
tov Xoyov irpuTxywvitJTtjv Txpeaxevxcsv, cum Aristoteles dicat Aeschylum sermoni et dia-
logo prirnas partes tribuisse quae apud antiquiores chori fuerint, Horatius illis uerbis
nihil nisi notam Aeschyli yeyxXotyuvlxv indicet. item quae de fine tragoediae, de
animorum quasi lustratione, egregie Aristoteles exponit apud Horatium frustra quae-
siueris, qui iuuandis tantum animis natum inuentumque esse poema censeat (377).
tOTCC TUtVUOV TO)V Uf-Joioy
52 conf. 22, 10. l'llCt. 3, 8 <5 d injißrg «VTij ianv >] Atpf >) tcöv noXhöv diu uttkic
in/ußtUt (f O(yyoi'nu ktyoi’TH.
63 malc 0rellius proprium cxplicat ,ab ipso inuentum‘$ hoc enim hoc loco per se patet. immo iambus rabiei
proprius est, id quod optime Aristotelis uerba inlustrant.
s,t Thespidem de quo supra p. lü a nobis dictum est.
