tmmKai
vm
Transimus ad ea quae quin ex nominibus derivata sint dubitari non potest.
In his primura occurrit xhXxtra-o>, quod Lobeckius (Rhernat. 240) unum omnium par-
onymorum ab adjectivo oriundum esse dicit. 7 littera ab Atticorum inde tempori-
bus conspicimus in yh.h.x'yriv, etXXxyfoofixi, xKKxyv\ et in magno compositorum numero.
Verum etiam hac tenuem antiquiorem fuisse conjicio. Eadem enim k littera, cujus
ope a brevioribus radicibus novas stirpes propagari vidimus, in syllaba ha invenitur,
qua in nominibus, -adjectivis praecipue, derivandis omnes quae ad Indogermanorum
familiam pertinent gentes saepissime utuntur. Hue referendum est illud xö-g apud
Graecos frequentissimum, quod in multis adjectivis ab adjectivis derivatis occurrit,
qualia Lobeckius collegit in Pathologiae Prolegg. p. 327 et ad Phryniclium p. 228.
Exemplo erunt ßagßxq-t-xo-g a ßxqßx^sg } x^/x-i-xö-g ab äqyxiog, Ko^ivSi-ct-xi-s a
KogfaSiog propagatum. Nec in cognatis linguis desunt quae comparentur. Ab eo
adjectivo, quod graeco xKKog, latino alius respondet, anja-s, Indi anja-ka-s deri-
vant, cujus in antiquissimis hyrnnis Vedicis usum a primitivi anja-s significatione
fere non diversum, Petropolitani lexici auctores demonstrant. Inde analogia duce
pervenimus ad obsoletum Graecorum adjectivum xXix-xo-g sive xKhxxo-g, ab hoc rur-
sus ad verburn xXKxa-crw eadem ratione formatum qua tWo) ab eo quod est
(flx^xxov. In quo paenultimae syllabae alpha non negligendum esse videtur. Late
enim patet haec linguae graecae analogia, ut in nominibus derivatis alpha post j vq-
calem conservetur. Nam ab ixr^o-g derivator luTQ-i-xö-g, a Kqövo-g K%ov-1- tirj-g a y.x\ix
autem y.«vi-x-xö-g, a guHio-v £w§j-a-xo-f- a TxASvßio-g TxASvßi-x-Hri-g■ Quare etiam in
ciXXxa-tTw quoddam ejus litterae vestigium remansisse videtur quam in illo xXix-x6-i
suum locum habuisse comparato vocabulo sanscrito manifestum lit. —o-aKxo-o-u apud
ipsos Graecos non modo uxKxyeu, sed etiam crxKxxog et <rxKxxoov affinia habet.
— De reliquorum origine nihil certi habeo quod proponam, sed pauca restant, in
quibus quin eadem sibili ex k paragogieo origo fuerit, equidem non dubito.
Quam obrem majore jam confidentia in universo hoc verborum genere 7 lit-
teram non genuinam esse et. per totam linguam Graecam hanc legem valere contendi-
mus, ut ccr non ex aliis litteris oriatur, quam ex x, %, r, ■&. Itaque praesentia (ßgaa-yw,
/tatrru, 'nXvoTw, 7r^«trc&), cihkxcr<Tit) } jam eo tempore formata esse dicemus quo x in ho-
runi verborum radice audiebatur, nec aliter orta esse, quam ipplovu> ex eo quod
fuit (pyx. Posten in quibusdam plenioris in locum mollior mediae litterae sonus sue-
