4 
t f ==■ TV[inavi<ffJoi nfrxt (87) 
3 
%' arant— xv/tnane/joc uranaiecixoq (57)? 
x(tovd = xQovctic (92) 
noqd — nogd-rj (39, 93, 211) 
vel_ 
4 
De signis quae viri docti disseruerunt in universum 
cum recta esse censeam, perpauca tantum mihi adnotanda 
sunt. 1) Winterus (pag. 36) iudicat litteris c et ^ easdem 
personas designari et versae schedae recensionem ideo videri 
factam esse, ut personae c partes amplificarentur pgg. 30—38. 
Quam sententiam probabilem non esse iam videbimus, cf. 
pg. 28 ssq. Sed num idem de signo q recte disseruerit (cf. 
Gardthausen, Griechische Palaographie 1879 p. 265) diudicare 
non audeo. Crusius putat personas litteris Z et q signi 
ficatas esse semibarbaros, sed haec quoque sententia non 
extra dubitationem posita est. cf. pg. 52. 2) In nota xoi 
tractanda commemoro primum Wesselium hoc signum recte 
interpretatum esse videri (cf. Denksch. d. Wiener Ak. 36, 
1888: Griechische Zauberpapyrus von Paris u. London, pg. 
37 et 39) et velim conferas quae de eodem compendio Kuhnert 
(R. M. 1894 pg. 52) exposuit. 
3) Vocis arante alteram 1. a non agnovi; ceterum de 
litteris nta (1. a est superscripta) dubitari non potest, quo 
signo significari xvfinariefjor dranaienxor et Britanni 
(pg. 54) et Crusius (104) et Winterus (7, 40) consentiunt. 
Quod si recte iudicatum est, pro aie scriptum est te. cf. 
Mayseri librum: (Grannnatik der griechischen Papyri aus der 
Ptolemaerzeit, Leipzig 1906), qui pg. 107 exempla affert. 
Sed de vocalium mutatione iam postea nonnulla verba erunt 
facienda. (vG arante — ara nt(rit)?) 
4) De his duobus signis (^ et ^ )') quae Winterus 
') Crusius has notarum explicationes ad X scribit: 
X = pausa loquendi; actionis musicaeqne initium 
X— = pausa maior.