10
Non parvi momenti est, quod pollicetur Demo (v. 908) eyio
de tag jiohug ye oovy.Xeyiov veov Tcoirjooj, idemque de Cleone
vel alio Demi adulatore narratur ab Aristophane fr. 410 K:
ddctyel yctQ airou tov ayoQ e/.Xeyei z dei
ex zov yeveiov zag noXidg.
Similis est adulandi ratio, quae y.ooxvXeyiiog ab H e -
sychio appellatur. y.QOxvleyudg• z o / 6 X a y. e v z i /. w g zag
xooy.vdag anoXeyeiv rCuv hiuzuuv. Cf. quae commemorantur in
Bekk. Anecdot. IV 27: acpcuqelv y.qoyvdctg■ enl zwv izccvra
noLOvvriov duc y.oXcryeiag. Idem fere invenitur apud Aristo
phanem in ine. fab. fr. 410 K: ei rig y.oXay.evei tcuqlov /mi ictg
y.goy.vdag dtpaiqwv, et fr. 714: dcpcuqel zqiyag. — Quin etiam
yQoy.vXeyj.i6g, qui vocatur, officium quoddam proprium adulatoris
erat, ut narrat Theophrastus in libro, qui inscr. 'HiH/.o)
yu-Qu/xf^tg cap. 2 1 ).
Ut parasiti, ita Cleo et botularius ille certatim domino
blandiuntur (vv. 367 sqq.): uterque Demum adulatur, alter alte
rum superaturus est aemulum. Ut opprobriis conviciisque cer
tant, ita aemulantur dona, vestimenta se suaque omnia Plebi
offerentes eo consilio, ut favorem eius sibi parent. Quam prope
artem uterque accedat ad artem illam parasiticam aevi re-
sitatione, et saepius occurrit ut exempli gratia antiquissimis temporibus
in carminibus Homeri (’0Svoo. XVIII, XX): Ulixes et Irus, uterque
mendicus, parasitorum ratione invocati convivio procorum intersunt,
humi sedent (cf. vers. Asii, supra pag. 6 ann. 2), a convivis illudun
tur et lacerantur (ut parasiti quoque cf. A 1 c i p h. III 6, 7, 45, 48, 51,
54, 61, 66, Plaut. Capt. 89, Cur cui. 394 sqq. Pers. 60). Sed Irus
novum illum parasitum-mendicum, ut ita dicam, expulsurus est,
decertantque verbis flagrisque. Neque aliena fuisse talia certamina a
comoediis posteriorum temporum apparet ex A1 c i p h r. epistula III 73,
qua describitur certamen duorum parasitorum aemulorum. Cf. verba
Plutarchi (ncos &v ne ScaxQ. ■/.%!.. pag. 65 D), L u c i a n i (calumn.
20, 150. 10, 139)r"A 1 c i p h r. III 58, cf. R i b b. (1. c. pag. 64).
‘) Cf. versus Ovidii (in arte amat. I 149 sq.). Suadet poeta iu-
veni amanti:
„Utque fit in gremium pulvis si forte puellae
deciderit, digitis excutiendus erit.“ (Cf. Ribb. 1. c. pag. 54.)
