9 
aittuir Ivyyov d 3 ovy 6 nalg 1.101 (svu(ptQU. 
€Q7tC0 <f dklO&QatlOV X£ Y.CU V.Uxit ffXoVog 
egmiog' ctr/.u (Y evrv/io xolg itSQiicoloig, 
%ov&‘ olov uyalbov hullyio xolg 9-eolg, ori 
ov kCivxL itltlov Sella f.laaxiyovvxi /.te• 
litu dt y 3 tv/.io oixadig xaxatp&tQsig, 
aaxqioxog evdar xal xa tttv nqux 3 ov xodi, 
ag ym (.1 (ey)wv wxQaxog ujMphrrji tpqSvag. 
Epicharmus igitur centum fere annis antequam in fa 
bulis Atticis persona illa invenitur, parasito usus est. 
Iam primordia parasiti personae, qualia in comoedia 
Attica inveniuntur, perscrutemur. Non raro in fabulis antiquis 
Atticis, imprimis Aristophaneis, personae in scaenam progrediun 
tur, quae moribus ingeniisque simillimae sunt parasitis, quales 
in comoediis posteriorum temporum reperiuntur, etiamsi non 
iam ex omni parte perfecta est persona illa comica parasiti, 
neque omnia vitia et malae artes parasiticae cum una 
semper persona coniuncta sunt 1 ). 
Aristophanes fabula illa, quae inscribitur ‘Imtetg, 
illudit Cleonem botulariumque illum quasi parasitos adulatores 
que Demi: neque mirum est cavillari acerbissime adulatores 
illos populi a poeta, ut in comoediis posteriorum temporum 
parasiti singulorum hominum. 
De Cleone agitur versibus 49 sqq.: 
olxog v.axccyvobg xov ytoovxog xovg xqoitovg 
0 (3vQO07ta(play(Iiv, vitoittaiov xov deoitoxrjv, 
jy/.akk, i&tlmev, Ixoldxev 3 , Hgrjit&xa /xl. 
Tum narratur, quibus servitiis blanditiisque aduletur do 
minum. Aemulo invidet obtrectatque et ei maledicere solet 2 ). 
1) Cf. quae explicavit W. Sii fi in diss., quae inscr. „De personarum 
antiquae comoediae Atticae usu atque origine 11 (ed. Giefien 1905). Quo 
libro demonstratur, origines omnium fere personarum, quae in fabulis 
comoediae novae in formam sibi constantem redactae sunt, iam Aristo 
phanis temporibus in comoediis fuisse. 
2 ) Quae obtrectatio parasitorum aemulorum nascitur ex ipsa para-