GOTHORUM SVEONÜMQUE HISTORIA. 
41 
diss: P. Y. ipsas, cum illuc venerit libere transcribere permittat. At mea commentaria, quæ tam de Sue- 
ticis, quam de Danicis antiquitatibus longo tempore collegeram, usque ad meum in patriam reditum, iu 
abditis repositoriis conservari mandavi. Felicissime valete Pater Reverendissime. Extant præterea complu 
res aliæ orationes, quas idem Gaddus tam in patria, quam Romæ apud Summos Pontifices, præsertim 
Alexandrum sextum pro patria sua et contra Danos peroravit. Erat enim orator non parum vehemens et multa 
audens, utpote qui aliquando coram eodem Alexandro Papain pleno Cardinalium Consistorio universos Danos, 
nullo excepto, canes rabiosos appellaverit, quod foedus cum schismaticis Moscovitis contra Christianissimos 
Suetise incolas pepigissent. Sed nunc his omissis ad expeditionem bellicam, cui Gaddus præerat. me con 
vertam. Is enim fere ad medium lustrum pro patria militans, nunc Danicas insulas vario bellorum appa 
ratu vexabat, nunc civitates Vandalicas ut socias et amicas visitans, quietem a bellicis laboribus captabat. 
In Lubicensium autem conversatione plurimum gavisus, diuturniorem apud eos mansionem elegit. Deditque 
operam periclitantibus patrise rebus, ut ex turbatis tranquillae fierent et felices, cum interim Ioannes Brascho 
Praepositus Lincopensis ecclesiam Lincopensem (eo a sede Episcopali excluso) occuparet. At pugnax in 
Gaddo animus plus bella quam Pontificias -infulas curans, se totum in vitam et militares mores conjecit. 
Nam classem Sueticam cum Lubicensi conjungens, impetuque in Daniam facto, damna plurima innocuæ 
plebi inferebat. Eodemque tempore ipse et Lubicenses Lalandiam et in ea monasterium divæ Birgittæy) 
incendiis et direptionibus vastaverunt, affirmantes se illis paria referre, quæ Dani nuper in terram Finlandiæ 
commiserunt. Putabant quidem Sueci ea Lubicensium confoederatione se satis securos: sed cum illi seclusis 
vel inconsultis Succis, denuo in Danorum amicitiam consensissent, occasionem praestiterunt pertinaciori inter 
Sueones et Danos hostilitati: quæ utique in publicam Aquilonarium regnorum perniciem emanasset, nisi 
futuri belli strages, quam Suanto in Danos meditabatur, ejus præmaturo fato intercepta fuisset. Evenit 
autem hujus optimi Principis Suantonis mors in principio anni a Christo nato MDXII z ) in civitate Aro- 
siensi: in qua etiam sepultus, nominis sui gloriam ad posteros transmisit immortalem. 
— — — — — — — — — — — — — - — - — — - — — - -a) 
Liber XXIV. 
Cap. I. Steno Sture junior præmortui Suantonis filius, post patris funem [o: funus] difficulter ad pater 
num principatum pervenit. Erant enim in comitiis Stocholmensibus b quæ pro constituendo Principe celebra 
bantur, multæ et variæ ac penitus contrariae senatorum sententiae, quibusdam asserentibus operæ pretium fore, 
Regem aut Principem aliunde accersendum, quibusdam id nequaquam Reipublicæ expedire dicentibus, sed 
ex procerum senatu juxta majorum decreta et patriae consuetudinem assumendum. Quo factum est, ut 
nobilissimus Sueonum Ericus Troile a magna senatus parte Princeps designaretur c). Erant in hoc Erico plurimae 
partes, ob quas non solum Princeps, sed Rex creari meruisset. Nullus enim juste negare poterat, quin 
moribus esset integerrimus et in rebus gerendis prudentissimus: immo, quod rarum in nostrae ætatis nobi 
libus esse solet, eximiam in divinis et humanis legibus eruditionem cum summa laude et multorum anno 
rum studio sibi comparaverat. Sed hæc omnia non tantum ei prodesse poterant, quantum illi oberat, quod 
Trollorum familia publicum patriæ odium ob Danicæ factionis studium contraxisset. Habebat enim hæc fa 
milia non parvum apud Danos numerum praediorum: quæ ne amitteret, Danorum partibus studiosius, quam 
utilius inserviebat. Quo circa Vincentius Episcopus Scarensis, cæterique Prælati et proceres, qui se magis 
Sueticæ , quam Danicæ Reipublicæ debitores considerabant, eam Erici- nominationem magno consensu 
cassaverunt, affirmantes se nulla ratione induci posse, ut aliquem sibi praeficiant, in quo etiam minima Da 
nicæ factionis suspicio inveniri possit, præsertim cum nullo unquam tempore Danicæ originis homines Sue- 
ticis rebus fideliter atque ex animo consuluissent. Tanta etiam est in Sueonum et Danorum moribus di- 
sparitas. ut qui eos conjungere velit, nimis imprudentem aut contra patriam insidiosum se esse probabit. 
Sed de his alibi, nunc ad comitia Stocholmensia redeamus: in quibus Steno, tum ob paterna merita, tum 
etiam quia patriæ amantissimus habebatur, a majore et saniore'senatorum parte Gothorum Sueonumque 
Princeps efficitur. Eodem anno Christi MDXII, quo pater viam universæ carnis intravit, incidit inter hunc 
Stenonem et Gostavum præfati Erici Troile filium, Archiepiscopum Vpsalensem, discordia nimium perniciosad): 
ob quam non solum illi duo, sed tota patria ad extremam ruinam devenit. Erant ambo juvenes, ambo 
illustrissimo sanguine nati, ambo vehementis spiritus: sed Steno justior et modestior in sua causa videbatur, 
utpote qui legibus ecclesiasticis et bonorum virorum arbitrio se parere velle affirmabat. Fecitque Gostavum 
tam per Leonem Papam X quam per regni Suetiæ Pontifices sufficienter admoneri, ne patriæ tranquilli- 
y) Maribo vocatum. De ipsa re cf . Allen 1. c. pag. 686 not 14. 
z ”Da hen effter nyåret” i. e. die 2 Januarii. Olaus Petri 
(ed. Klemming), pag. 303. Chronicon autem Rhytmicum 
(ed. Klemming, III. v. 5693 et 5792) dicit eum obiisse 
ephter jivla högtiid monde dag i. e. die 31 Decembris et se- 
pultum tionde daghen ephter jwlen i. e. d. 3 Januarii, 
a) Hic sequitur oratio Hemmingi Gadd, quam infra seorsum 
imprimendam curavimus. 
Tom. III. 
b) In his Steno gubernator regni eligitur d 23 Julii anno 1512. 
c) Hoc ante comitia Stockholmensia contigit.. Jam enim in 
mense Januario Ericus Troile, a senatu in Arbogis collecto 
gubernator institutus, hoc titulo utitur (cfr. Allen 1. c. II. 
p. 167). 
d) Gustavus Troile demum anno 1514 archiepiscopus electus 
est, neque ante annum 1516 inimicitise public* eruperunt. 
I. 11.