XX. VITA KATERINÆ. 
249 
consuete vite concussa memoriaque h ) libertatis preterite multum anxia peciit a matre, vt ad 
Sweciam possit remeare; matri vero eius pro hac temptacione in oracione existenti apparuit 
Christus dicens: dic virgini illi filie tue, quod iam facta est vidua et consulo, vt tecum re 
maneat, quia ego ipse volo sibi prouidere. Et quamuis humiliter beneplacitum diuine volun 
tatis amplecteretur, cogebatur nihilominus deliciosum patrie natale solum in mente reuoluere, 
quod quidem voluntate et racionis vigore refutabat. Vnde rogare benignam matrem suam 
cepit, vt si quod secundum deum sciret remedium, ei sic affectuose b adhiberet. Venera 
bilis mater eius omnium talium temptacionum iam triumphatrix filie sauciate carnali affectione 
remedium prouidit salutare, vocans magistrum confessorem suum eum rogando suppliciter 
et deuote, vt cede virgarum mentis incommodum excuciat, ipsaque domina Katerina hoc idem 
remedium instanter efflagitat. Et quandoque cum *a* k ) confessore cederetur, dixit magistro: 
non parcas, ymo forcius percute, quia adhuc duriciam qordis non attingis. Continuante igitur 
magistro flagella vna vice hilari wltu dicebat; Sufficit, modo sencio enim cor meum muta 
tum et omnem temptacionius illius mocionem penitus abscessisse. 
Eodem denique tempore dominus papa cum curia sua in Awinione residebat, vnde 
multi de filiis Belial ausum ex impunitate captantes in vrbe contra publicam iusticiam inua- 
luerunt insolencias et violentias impune in plateis vrbis exercentes, ita quod peregrini et 
simplices propter huiusmodi malorum incursiones indulgencias et stationes visitare non aude 
bant. Maxime autem juuenibus mulieribus molestie graues ab illis pestilentibus infer[eb]an- 
tur. Hac de causa eciam domina Katerina prohibita fuit a matre, ne iret ad indulgencias 
sine magna et potenti comitiua. Vnde per plures dies domi cum ancillis remanens, matre 
et confessore staciones et indulgencias visitantibus, semel amaris quibusdam cogitationibus 
cepit agitari, que tales erant. Ego hic miseram vitam duco, alii proficiunt et commoda lu 
crantur animarum suarum, visitant loca sanctorum, intersunt ministeriis diuinis, ego vero 
brutali more ab omnibus bonis spiritualibus sequestrata sum, eya cognati mei fratres et so 
rores mee in patria cum omni tranquillitate seruiunt deo, vt [o: at] quid ego deueni in hanc 
miseriam. Nonne melius esset non esse quam sic in vtrolibet corpore et anima inutiliter 
viuere. Sedebat confecta meroribus, intrinsecus repleta amaritudine nimia. Et dum sic af 
fecta cogitacionibus suis fluctuaret, superveniens mater sua cum confessore domino Petro 
requirit causam tristitie, sed illa pre vehementia amaritudinis et doloris respondere nequit 
Mater autem in virtute sancte obediencie responsum petit. Ipsa vero domina Katerina ad 
verbum obediencie quasi ex ymo pectoris aiebat: Domina mea non valeo loqui ; erat enim 
sicut mortua pallida facie et oculis transuersis ex violentia importunarum cogitationum eius 
mentem captiuancium. Sequenti vero nocte videbatur sibi in sompno, quod totus mundus ar- 
deret et quod constituta esset in medio ignis in quadam parua planicie multum timens, tre 
mens desperansque se posse ignem illum enadere. Tunc apparuit ei mater dei virgo Maria 
ad quam suppliciter alloquitur dicens: O mea karissima domina adiuua me. Cui virgo: Quo 
modo possum te iuuare, ex quo tam feruenter desideras ad patriam ad amicos et cognatos 
remeare. Negligis votum deo tuo factum, facta inobediens ei et mihi, matri tue et patri 
spirituali. Ad hoc Katerina: O benignissima domina Maria libenter amplector, quidquid mihi 
iniunxeris. Et virgo ad eam: Esto ergo obediens matri tue et patri spirituali ex parte mea, 
hoc volo quod facias, hoc mihi placitum esse cognoscas. Domina vero Katerina euigilans 
festine cum omni humilitate venit ad matrem suam flexis genibus ante eam stans supplicando, 
vt sibi dimitteret culpam pertinacis inobediencie sue, qua grauiter gloriosam virginem et ip 
sam offenderat. Visione noctis matri plene exposita, promisit dein se vsque ad mortem li 
benter ei velle obedire et secum stabiliter in peregrinationis eius exilio remanere. Cuius 
mirabili conuersione mater congratulans ait: hec mutatio dextre excelsi, sit ipse benedictus, 
nui diligentibus se omnia facit cooperari in bonum. . . 
Volens igitur beata Birgitta filiam suam humilitatis et obediencie mgo arcus obligari, 
ne ex materne compassionis indulgentia in via sancte penitencie remissius nueret, vocat 
h) V. H.: memorque. 
i) V. H.: affecte. 
Toni. IU • 
k) Omissum in mscr:to vocabulum e V. H. restituimus. 
ii. G3.