196 
XIV. VITA S. BIRGITT Æ. 
in ore suo amaritudinem maximam quasi sulphuris, et in hoc statim ipsa sciebat, quod 
offenderat deum, et reducens ad memoriam illud verbum, statim confitebatur illud confessori 
suo cum ingenti dolore et lacrimis sine mora; quum eciam aliquis loquebatui ei aliqua 
verba dolosa uel viciosa, que deum offenderent, statim ipsa senciebat in naribus fetorem 
horribilem sulphuris, quem' vix poterat tollerare, et hoc erat signum, quod tunc deus offen 
sus erat in verbis illius persone, quod quasi infinitis vicibus probauimus. 
Item quando aliqua persona requirebat eam de aliquo dubio consciencie sue petens 
ab ea consilium et remedium optimum spirituale, tum ipsa respondebat ei: oretis deum super 
hoc et nos eciam cogitabimus et faciemus pro vobis, quod poterimus, licet ego peccatrix 
sum indigna. Post tres vero dies vel aliquos dies et aliquando eadem die ipsa respondebat 
eidem persone, si spiritualis et honesta persona esset, eleuatis primo manibus ad celuin 
dicens: sic ego sum peccatrix indigna ad talia dicendum, tamen noueritis, .quod Jliesus 
Christus apparuit in oracione et dixit michi, quod ego responderem vobis ad illud, quod 
petistis, sic et sic &c. et tunc dabat ei verba, que habuerat a Christo uel a beata virgine 
Maria, responsura ad illam materiam; vel illa verba diuinitus ei data scribebat in lingua sua 
materna manu sua propria, quando erat sana s ), et faciebat illa translatait in lingua Latina 
fidelissime a nobis confessoribus suis et postea asculstabat [o: auscultabat] illa cum scriptura sua 
quam ipsa scripserat, ne vnum verbum ibi plus ad der e tjur] uel deficeret, nisi que ipsa in vi 
sione diuinitus audierat et viderat. Si vero erat infirma, vocabat confessorem et scriptorem 
suum secretarium ad hoc specialiter deputatum et tunc ipsa cum magna deuocione et timore 
dei et aliquando cum lacrimis referebat ei verba illa in vulgari suo cum quadam attenta 
eleuacione mentali, quasi si legeret in libro, et tunc confessor dicebat illa verba in lingua 
latina illi scriptori, et ille scribebat illa ibidem in sua presencia, et postea cum erant verba 
conscripta, ipsa volebat illa a[u]scultare et a[u]scultabat valde diligenter et attente. Et sic 
dabat uel mittebat illam scripturam illis personis indagantibus, quod sepe et sepissime 
probarunt domina Regina et Archiepiseopus de Neapoli, Regina et Rex princeps*) multique 
alii de Regno Cipri et de regno Secilie, et de Ytalia, de Swecia, eciam de Yspania tam 
viri quam eciam mulieres. 
Item et sepissime contigit quod eidem domine Brigide reuelabantur cogitaciones 
secretissime et dubia istorum ad eam veniencium et aliquarum aliarum personarum eciam 
absencium, quas nullatenus ipsi vmquam publicauerant verbo nec scriptura vel signo, de 
quo testes sunt dominus Nicolaus de Nola u ) et rector patrimonii et dominus Gomecius de Al- 
bernocio rector ducatus Spoletani T ), dominus Comes de Fundis 1 ) et plures alii religiosi et 
seculares, quibus ipsa dixit et scripsit interna cordium ipsorum. 
Mirandum eciam erat de alia gracia, quam habebat a sponso suo Jhesu Christo 
prefata domina, nam sepissime accidit, quod alique persone rogabant eam cum deuocione et 
caritate, vt ipsa oraret deum pro ceteris animabus aliquorum suorum defunctorum, et si ei 
videretur, quod essent in purgatorio et loco quo egerunt suffragiis, quod ipsa eisdem viuen- 
s) Duo specimina revelationum, quas Birgitta manu propria in 
lingua Suecana conscripserit, sunt impressa una cum facsi- 
mili in ”Samlingar utgifna af Svenska Fornskriftsällskapet”, 
Birgittas uppenb., Tom. IV. s. 177, Holmiæ 1862. 
t) Recentior illa manus correxit: ”Reginaque et Bex ac prin 
cipes." 
u) Nicolaus de Ursinis, comes Nolanus, qui, ut ipse asseruit, 
usque ab anno 1350 familiaritate Birgitt« delectabatur, etiam 
edidit testimonium in processu Canonizationis, non tamen 
Rom«, sed in Castro Neptuni, Albanensis diocesis, anno 
1380, d. 15 Februarii. Missus ad Birgittam a Gregorio XI 
papa, Avinionem revelationem (quse cap. 140 Libri IV:i con 
tinetur) reportavit, qua papa Romam quam citissime redire 
juberetur (v. ejus attestationem in Actis Canonizationis; cfr. 
Buaeum in Actis Sanctorum supra citatis p. 429, n. 254 et 
255). 
v) Amicus Birgitta, qui affuit Spoleti an. 1873 in mense De 
cembri, quum b«e vita a confessoribus Birgitt« commissariis 
pap« traderetur. Quem quum Alfonsus, Petrus Alvastrensis 
et Katerina etiam Gomecium de Hispania in attestationibus 
nominant, fieri potest, ut illustrissimo Aegidio cardinali 
Albornoz fuerit cognatus. Docet nos Petrus Alvastrensis 
(in attestât, super artic. 81) hunc Gomecium revelatione a 
Birgitta missa ad honestam vitam conversum esse (cfr. Bu- 
«um in Actis Sanet, supra citat, p. 442, n. 308). Exstant 
apographa (in initio circiter seculi XV:i scripta) duarum epi 
stolarum quas Birgitta Gomecio scripsit, unam dat. Rom«, 
d. VII. Novembris (sine anno, sed probabiliter de an. 1371), 
alteram (sine anno et die) brevi post scriptam, in qua an 
nuntiat se Neapolim cum filiis, confessoribus et filia iter 
arripere paratam esse, unde ad terram sanctam peregrinaretur 
(igitur dat. vertente anno 1371 vel ineunte an. 1372). Vide 
Codicem Bibi. Upsal. sign. n. 15 in catalogo Benzeliano fol. 
133—137. 
x) Hic erat Onorato Caetani, eadem gente de qua Bonifacius 
VHI. natus, potentissimus baro Campani« et postea Urbani 
VI. pap« adversarius. Vide, Reumont , Geschichte der stadt 
Rom, Tom. H. pag. 1029, Berlin 1867.