192 
XIV. VITA S. BIRGITTÆ. 
excellenter b ) et composuit multa volumina librorum, et iste composuit prologum librorum 
celestium reuelacionum predicte domine Brigide, cui in omnibus arduis ipsa obediuit, vnde 
et idem confessor solebat dicere familiariter amicis suis: hoc, inquit, in domina *B.* signum 
alicuius future gracie est, quod ipsa ita leuia plangit sicut alii grauissima, et nichil in ver 
bis suis et moribus dimittit indiscussum. 
de Jeiunio. 
Jeiunia magna et alias abstinencias multiplicabat sibi cum potuit et a delectabilioribus 
occulte abstinebat sepissime, ne a marito uel aliis perciperetur, 
de lectura. 
Cum vero vacabat a labore manuum, continue relegebat vitas sanctorum et bibleam (!), 
quam sibi in lingua sua scribi fecit c ), et vbi poterat audire sermones proborum virorum la 
bori suo non parcebat in eundo ad eosdem sermones audiendos, 
de Elimosinis. 
Elimosinas vsque ad mortem suam fecit largissimas, habens in Swecia domum depu 
tatam pro pauperibus, quibus quantum ipsa potuit personaliter seruiebat lauando pedes eorum 
et visitando eos infirmos et pertractando eorum wlnera et corpora cum tenera compassione 
et maxima materna caritate. 
quomodo beata Maria juuit eam in partu. 
Jgitur cum quodam tempore periclitaretur * domina Brigida in* partu et desperaretur 
de vita eius, nocte vigilantibus mulieribus et videntibus, que astabant ad custodiam eius, 
persona quedam serico albo induta subito visa est ingredi et stare ante lectum et pertractare 
singula membra domine Brigide jacentis, timentibus omnibus que aderant; Cum autem egressa 
esset persona illa, ita faciliter peperit domina Brigida, quod mirum erat, et non dubium, 
quin beata virgo, que sine dolore peperit, erat persona illa, que illos labores dolores et 
periculum sue ancille mitigauit, sicut postea eadem virgo dixit ei in visione sic dicens, 
reuelando. 
Reuelacio. 
Quando, inquit, difficultatem habuisti in partu, ego Maria ad te ingressa sum. Ideo 
ingrata es, si non diligis me; labora igitur vt filii tui sint eciam filii mei. 
Quomodo virtuose educauit et nutriebat filios suos. 
Sponsa igitur Christi cum magna sollicitudine et diligencia virtuose educauit et nu- 
triuit filios suos et filias tradens eos magistris, a quibus instruebantur disciplina et bonis 
moribus d ); plorabat illa cotidie peccata filiorum timens quod offenderent deum suum, vnde 
quadam vice apparens ei Johannes baptista dixit: quia plorasti, quod filius tuus offendit me 
non jeiunando vigiliam meam et malles eum seruire miehi quam esse regem, ideo juuabo 
eum et armabo eum armis meis; de hoc fit mencio clarius in fine quarti libri celestium re 
uelacionum datarum predicte domine e ). 
Quomodo lucrata est virum suum deo et ambo juerunt ad sanctum Jacobum. 
Cum autem domina Brigida iam multo tempore processisset in virtutibus, eciam vi 
rum suum lucrata est deo, nam licet ille esset strenuus et in consilio Regis Swecie preci- 
- pagina professor, canonieus Lincopensis.” Si Ulfoni fuerit 
superstes, necesse est alium esse ac mag. Matthiam, cano 
nicum Lincopensem, ante an. 1343 mortuum (Dipl. Suec. V. 
n. 3681). Præterea in Actis Canonizationis plures testes 
fuse tradunt, quomodo Matthias in Suecia obierit, postquam 
Birgitta et Katerina Romam pervenissent. Annum obitus 
1350 Vastovius solus affert, nullam tamen laudans aucto 
rem. In monasterio vero predicatorum Holmiensium esse 
sepultum duobus narratur locis (in vita Katerinæ, Suecana 
lingua composita, edidit Rietz in disput. Academica, Lund, 
1847, pag. 114 et in Miraculis S. Crucis, ed. Roberg, Hol- 
mise 1725, pag. 41). 
b) De boc opere, quod tribus continebatur voluminibus, confer, 
quæ disserit Klemming in ”Svenska Fornskriftsällskapets 
Handlingar" IX. 1. pag. 579—581. 
c) Utrum vera esset translatio Bibliæ ad verbum facta, an illa jam 
tempore Birgitt® confecta paraphrasis Suecana, quam Klem 
ming (1. c. in nota præeedente) existimat esse translationem 
paraphrasis vel glossæ Latinæ a Matthia compositæ, forsan 
per ipsum institutam, difficile est dijudicare. Monere tan 
tum volumus , Petrum Alvastrensem, Matthiæ familiarem, 
hic et in attestatione sua silentio præterire, quis fuerit 
translationis auctor, quamquam paucis versibus antea Mat 
thiam, ut glossæ auctorem laudaverit. 
d) Inter quos Nicolaus Hermanni, episcopus Lincopensis, an. 
1374—1391; vide Diarium Wadstenense ad an. 1391 (SS. 
rer. Suec. I. 1. pag. 104). 
e) Scilicet in Capite LXXIV“; vita G. (v. proemium) hoc de 
Karulo Ulfonis, filio Birgittse, esse dictum asserit.