HISTORIA METROPOL. ECOLES. UPSAL. 73
quam ea, quae publica comitia pro publica pace pepererunl. Erant apud Stenonem
viii Ecclesiastici, non satis bonae fidei in ecclesiam, qui suis perversis facinoribus
graves poenas a Pontificibus dudum meruerunt. Illi summopere curabant, ne Sleno
in gratiam cum Archiepiscopo reversus ipsos (ut meriti essent) permitteret casti
gari, neque deerant apud Archiepiscopum pertinaces discordiae suasores, qui vehe
mentem eius animum quotidiana importunitate redderent vehementissimum, attamen
venerabile capitulum Upsalense ad concordiam partium semper promptum et paratum
inveniebatur. Igitur, cum bonis consiliis nullus locus reliquus esset, facta est utra
que pars inexorabilis, moxque per Stenonem occupati sunt et fisco regni sine iu-
dicio omnes Archiepiscopi proventus applicati; proposita est causa eius Romae coram
Leone papa X. qui ipsam examinandam commisit loanni Angelo Arcimboldo, viro
prudentissimo, tunc sedis Aposlolicae (cum potestate legati de latere) in Suecia com-
missario. Interim tamen Steno, non expecfato summi Pontificis iudicio, arce eccle
siae Upsalensis (quam Stech vocant) expugnata et eversa, Archiepiscopum Arosiae
apud fratres praedicatores in captivitatem redegit, in qua a quodam nebulone °) in
digne tractatus, vulnus gravissimum in caput excepit, unde multis ossibus erutis, dubiae
saluti restitutus est. Post haec papae commissarius praedictus dominus Arcimboldus
causam ipsius in comiciis Arbogensibus examinatam (cum adiunefa eius resignatione)
ad summum Pontificem remittit, et capitulum Upsalense Malthiam Episcopum Stren-
genensem in suam et ecclesiae Upsalensis Archiepiscopum postulauit, verum cum
ista fierent, rex Christiernus saepius (assumptis et reassumplis viribus) Sueciam in
vadit (quem Steno, bello excipiens et post plures conflictus in prima acie pugnans,
occiditur), progressus regnum occupat, et Gostauus depositum Pontificatum (nihil
cunctatus) resumit coepitque suis aemulis adeo intolerabilis fieri, ut dubitare coepe
rint, plus ne regem Christicrnum an ipsum formidare debeant; ita enim ad cor re
vocavit suae arcis et curiarum eversionem, bonorum omnium et Archiepiscopalium
proventuum spoliationem, captivitatem, vulnerationem, abiectionem et plura alia ad
versa sibi iampridem illata, ut necesse fuerit eos in extremam infelicitatem incide
re, quicumque eum prius laesissent aut de eius ruina laeticiam concepissent. Quem
affectum, dum in ipso comperisset rex Christiernus, coepit eum hortari, ut causam
suam in iudicio proponat, consolationem quam velit accepturus. Proinde illam hor
rendam occisionem Episcoporum et nobilium (quam Slochohniae anno a Christo nato
M.D.XX. in octava omnium Sanctorum peregit) eidem Gostavo, non solum in regno,
verum etiam apud sedem Aposlolicam impulauit, verumlamen usque modo pauci in
venti sunt, qui credere poterant aliquem Pontificia dignitate insignem talia sua
dere potuisse, nisi forte qui consideraverant, illa ipsa omnem crudelitatem superas
se, quae in ipsum prius fuerant irrogata. Utcunque tamen illa se habeant, certum
est, illam Holmensem stragem occasionem praestitisse, qua et rex Christiernus
regno et Gostauus Archiepiscopatu ac patria privaretur. Ipse enim fugatum regem
in Daniam secutus, non solum exilium, sed multa, quae omni exilio sunt graviora,
experiebatur. Quippe Christierno a Danis exacto, relictus est Gostauus, ut alienae
gratiae innixus, vitam inopem sustentaret, quam demum fastidio habens, ad Chri-
stiernum se in Brabanciam aut paries Flandriae contulit, spem habens, quod idem
rex Imperatoris auxilio amissa regna recupare potuisset. Sed erat non nihil oc
cultae controversiae in Caesare ob regem Galliae Christierni amicum, quare noluit
sperato auxilio regem Daniae adiuuare. Nihilominus ipse rex (anno Domini M.D.XXXI)
conflato aliquot millium vagabundo per Frisiam exercitu ex Amsterdamo Ilollandiae
o) Cui nomen erat Knut Skåning, vide Allen 1. c. HI. I. 56.
Tom. IU.
II. 19.
