JOHANNIS MAGNI
temporibus censeri debeat regni Gothiae et Sueciae pars, repositis terminis eiusdem
regni Gothiae in ipso freto Oeresund, vt ab initio fuit. Hanc opem nisi tunc Suecia
Scandianis praestitisset, futurum fuisset, vt Teutones non solum litus Scandiae, sed
totam Daniain occupassent: deinde postquam iureiurando omnes tam archiepiscopi et
episcopi, quam alii praelati et proceres Scandienses sese ad perpetuam fidelitatem regno
Gothiae et Sueciae adstrinxissent, omniaque alia tam memorabili contractui necesssaria
et opportuna perfecissent , reuersus est Hemmingus cum summa gloria m ecclesiam
suam. Yerumtamen quanta fuit fides et integritas duorum archiepiscoporum et omnium
episcoporum in eam sempiternam vnionem, tanta fuit in ipso Magno rege Sueciae (ob
cuius gloriam ista fiebant) maligna vecordia et vecors malignitas, vt non multo post
tempore nequissimus sui regni praedo effectus, clam regi Valdemaro litteras redem
ptae Scandiae (non requisitis regni Sueciae et Gothiae consiliariis) restituerit, seque
cum eo in desolationem praelatorum et procerum vtriusque regni pactis impiissimis
coniunxerit, atque in tam sceleratum perditissimumque hominem euaserit, vt ma
lignitate Caligulam, Domitianumque et Neronem superauerit, aut certe aequaueril:
sapientes consiliarios, integerrimos pontifices, prudentes senatores ludibrio habuit
et contemptui: nobiles et equestris ordinis viros suspicione notatos perpetuo odio
insectatus est: reginae nobilissimae thorum horrendo et indicibili crimine permuta-
uit: Ericum filium suum, regem designatum, veneno occidit : terras 0 elan diae et Goth-
landiae, atque in eis proprios et fideles subditos regi Valdemaro in praedam et di
reptionem dedit: Christi religionem, ecclesiae auctoritatem et sacramenta, sacerdo
tum dignitatem et quicquid diuinum aut humanum erat, in belluam conversus vitu-
perio dedit: scurras, parasitos, impudicos, sordidos et vilissimos nebulones lateri
suo et aulae sociauit, dignus talibus ministris, qualis ipse erat rex, cui etiam non
suffecit nobiles proceres suos multa ignominia domi affecisse, nisi etiam viginliqua-
tuor regni praecipuos senatores (direptis eorum bonis) proscripsisset, atque in Ma-
gnopoliin ad multorum annorum exsilium eiecisset: qui cum illic diu et frustra ex-
spectassent, vt ad cor reuersus ostenderet, se saltem ea humana ratione vti, qua
ethnici a lege Christi alieni vterentur, fecerunt tandem id quod coactio, non quod
prorsus libera voluntas faciendum ostendit, eligentes in regem Albertum, filium ducis
Magnopolensis, qui mox classe bellica, hybernante in Gothlandia, in Holmiam Sueciae
regiam inductus, coronam facilius quam sperauit assecuius est, Magno interim ty
rannorum more latebras circumspiciente: solet enim ea esse animorum paruitas in
tyrannis, vt in bellis imbelles et meticulosi, in pace importabiles inveniantur, in
affligendis subditis leones, at in defensandis oppressis sunt omni lepore timidiores.
Praeterea vt gloriosis regibus infame videtur, inermes sacerdotes invadere, ecclesias
diripere, pauperes opprimere, viduas et pupillos spoliare: ita tyrannis gloriosum
videtur, omnia nefanda facinora liberius, quam honestius committere, et in eis vsque
ad vitae terminum infeliciter perseuerare. Sed abeant haec monstra in aeternas tene
bras. satis enim materiae reliquum est de probitate huius optimi archiepiscopi, cui
tanta debetur gloria pro eximia in patriam charifate, quanta ignominia (quae sem
piterna est) infelici tyranno iustissime irrogata est: quis enim satis laudare queat
tam dignum pontificem? qui se totum pro patria, pro republica, pro ecclesia et pro
omnibus incolis regni, nobilibus et plebeiis, ita se illi reprobo principi opposuit: nisi
enim Deus concessisset illi calamitoso seculo tam sapientem, prudentem et modera
tum pontificem, vix hominum aut iumentorum ^lae reliquiae in tota Suecia et Go
thia remansissent. Tandem post laudabilem et aeterna memoria dignam vitam, beato
fine quieuit anno a Christo nato M.CCC.LI.
