214 XXV. EX CHRONICA KORNERI CETERISQDE CONTINUATO RIBUS DETMAR L 
tum faceret. Ad quod intentum pium et bonum perficiendum fortuna sibi mirabiliter arrisit, et omnium 
bonorum favor prosperitatem merito sibi suisque auxiliatoribus exoptavit y). Rex autem Ericus audiens 
prælibati Engelberti actus et processus, et eos sibi praejudiciales nimium reputans, ac vergentes in regiae 
majestatis suæ dedecus, literis suis seriosis et minis formidabilibus ab incepta præsumtione ipsum revocare, 
quantum potuit, laboravit. Sed parum valde, imo nihil scribendo vel minas eidem demandando profecit. 
Cogitans autem rex virum illum personali sua praesentia exterrere, ut vel sic a proposito illicito resiliret et 
in gratiam regiam redire laboraret, parari jussit naves, quibus mare quantocius transire valeret, et Sweorum 
regnum apprehendere. Quibus mox ad nutum praeparatis, ipse cum quibusdam nobilibus suis navem Sertum 
roseum z) nominatam intravit, caeteri vero vasalli et stipendiarii aliam navem grandem Krakam dictam ascen 
dentes, cum rege suo mare intrarunt, et navigantes pariter, sed non pari enfortunio (infortunio) ad portum 
optatum omnes pervenerunt. Nam exorta tempestate mare exagitatum navem illam magnam periclitari 
coegit, et procellarum impetuositate furibunda conquassata, homines circiter CLX fluctibus pelagi immersi 
sunt, paucis in vita cum maximis laboribus et angustiis in fragmentis navis salvatis. Sertum vero roseum 
vix dominum suum regem salvum ad illum locum deferre valuit præ fluctuum immanibus impulsibus, ut 
parva schapha aridam anxius apprehenderet, sed eo exuto, mox a procellosis gurgitibus exagitatum crepuit, 
et in partes varias concussum periit cum quibusdam suis inhabitatoribus. Veniens autem rex in Sweciam »), 
modicam inibi reperit consolationem suorum, sed quasi omnes potiores regni sæpe dicto Engelberto adbæren- 
tes, adventum regis sui minime curaverunt. Qui videns se a subditis suis spretum, et perpendens in ma 
nibus hostium se constitutum, in habitu peregrino clam, ut fertur, in Daciam reversus est. — — — — 
3. Ex Chronico Rufi, et Continuatione Detmari excerptum a ). 
(Ex Chronico Rufi). 
1427 . 
— Dessuives jares by sunte Magdalenen dage b) ; 
wolden de sos stede sik echt vorsoken uppe den konink van 
Dennemarken, unde vorsammelden in groten hovetschepen 
unde anderen denen schepen, snykken unde barsen boven achte 
dusent man woll geschicket mit wapene, schote unde mit 
alleme resschope, dat nottroftichliken to stride horet. Do de 
schepe tomale c) woll vitaliet weren, do schickede en islik 
stad ere hovetlude up ere schepe, de dat volk regeren schol- 
den; men boven alle de hovetlude wart myt vulbort der stede 
gesettet en overhovetman, dar se alle up waren d) scholden. 
De overman was genomet her Tydeman Steen, radman to 
Lubeke, unde up dat he deste vlitliker unde deste truweliker 
de vlote vorwere unde der stede vyende deste menliker sochte 
unde vorvolgede, so makede de rad van Lubeke van deme- 
sulven Tydemanne Steen enen borgermeister unde bevolen eme 
ernstliken van alle der stede wegene de gantzen vlote, dat 
he darmede an den Sund segelde unde dar nicht uthschede 
umme jeniger sake willen, de Bayesche vlote e) were dar dor 
gekomen; unde wat he den anderen hovetluden der schepe 
hete don unde laten, dar scholden se eme alle hörsam ane 
wesen. Also dyt tomale woll bestellet was, unde de schepe 
alle rede weren, do segelden se alle in den Norsund vor eme 
guden wynde. God van hemmele hadde sundergen der vlote 
roke 0 unde vorlenede en wedder unde wynt unde gaf in ere 
(Ex Continuatione Detmari). 
1427 . 
— — — — De sos seestede, Lubeke, 
Hamborch, Sund, Rostok, Wismer unde Lune- 
borch makeden ene grote hervart to watere 
jeghen konynk Erik van Dennemarken, unde 
leten inropen vele soldeners to eren eghe- 
nen borgheren, unde geven den ryken soit; ok 
makeden se to herlike schepe, en yslik stad 
na erer macht, unde besorgheden de myt tou- 
wen unde myt instrumenten unde myt spyse 
unde myt alle deme, des dar not was tho 
orleghe, unde deelden do dat volk darin, un 
de setteden in een islik schip twe hovedlude, 
de dat volk regeren scolden, unde setteden 
ok so enen ghemenen hovedman dar en bo 
ven, deme alle de anderen behorsam wesen 
scholden by lyve unde by gude, also dat se 
nicht en deden, id en duchte eme gud, unde 
leten wat eme myshaghede. Desseme menen 
hovedmanne ward gheboden van allen steden, 
dat he myt der gansen vlote scholde seghelen 
in den Nursund, unde scholde den nicht ru 
men umme nenerleye sake willen, id en were, 
dat de schepe, de ut der Baye scholden ko 
rnen unde van der Wysel g), weren to beyden 
y) Hinc Continuatio Detmari, quæ superiora omisit, excerptum et versionem exorsus est. i) I. e . Rosenkrans, quæ 
navis etiam in Chronico Rhytmico (supra Tom. I. 2. p. 73) comparet. Ibidem de jactura hujus et sequentis navis copiosius 
narratur. a) Jam die 3 Octobris consiliarii regni regem advenisse certiores facti sunt (Styffe, Bidrag t. Sweriges Hist. 
II. p. 261). Die 15 Novembris Ericus rex Holmiæ literas de sua Sweorumque conciliatione emittit (Hadorph, Rimkrönikan 
II. pag. 84-86). a) Ex omnibus, qnre in his de Svecia ad annum 1435 traduntur-, nihil prater sequens excerptum 
separarim reddere necesse fuit, quia ceteroquin a Kornero, quem excerpserunt et verterunt, tam parum differant, ut discrepantias 
solum in notis, quibus Chronicam Novellam illius ditavimus, afferre satis esse visum sit. Hic vero in pugna navali an. 1427 
duæ versiones adeo Kornerum copia rerum superant et invicem quoque distant, ut expositionem utriusque integram inserere ap 
tum judicaverimus. — De ipsa re cfr. Mantels in Hansische Geschichtsblätter. 1871 pag. 134 sqq. et Gadebusch, Pommersche 
Sammlungen, Greifswald 1783, I. pag. 28, not. 7. b) D. 22 Julii. c) Omnes ad unum. d) Morem gerere, obedire. 
e) Cfr. supra pag. 211 not. b. f) Cura, sollicitudo, cfr. ruchlos. g) Weichsel.