190 XXTTT. EX CHRONICO LUBECENSI DETMAKI AN. 1101—1395. 
In demesulven iare toch hertoge Johan van Mekelenborch, here to Stargarden o), over in Sweden to 
deme Holme, sinen vedderen konink Alberte van Sweden to tröste unde to helpe; unde de böigere van deme 
Holme deden truweliken unde bleven bedervep) lude bi ereme heren, anders weren se alto male ummegan q 
unde hadden sik gedan van konink Alberte, eren rechten heren, deme se huldiget unde sworen hadden, 
dit deden se sunder not, men van rechter bosheit. 
To dersulven tyd do he over segelde to deme Holme, do was grot storm unde van des stormes we- 
gene nemen de sine groteu schaden, also dat en kogge vorgink under Ölande: darmede vorgingen vele guder 
lude, riddere unde knechte, unde wat der levendich bleven, de vorden vangen: also bleven beide schip 
unde lude. Ok was in dersulven reyse en schipere, de heet Eorbeke, de hadde inne berve 0 borgere van 
Stokholme unde gude riddere unde knechte; de segelde he to Kalmeren den vienden tho, dat des gelikes 
nicht vele hört en is. — — — ■— — 
1391. In demesulven iare tusschen 
unser vrowen dagen der ersten unde der lesten s ) vo- 
ren hertoge Johan van Mekelenborch, hertoghen Johans 
sone, de van Rostok unde der Wismer mit grotem here 
to Sweden wartt). Up deme wege deden se lantgank 
up dat land Bor[n]holme, dar nemen se unde vordin- 
gedenu), unde segelden vort an to Gotlande wart. 
Dar branden se unde vordingeden, unde segelden do 
vort an to den Holme wart; dar quemen se mit sa- 
licheit. Vor en hadden de Denen bouwet, dat wunnen 
se unde stalleden do vor dat andere, dat vas en hoch 
vast klippe. Under des wurden de degedinge begre- 
pen tusschen der koninghinnen van Norwegen unde 
den heren van Mekelenborch, also dat se sik vrededen 
wente achte dage na pinxstenv); unde alle vangenen 
scholden dach hebben, der de heren mechtich weren x), 
wente achte dage na pinxsten, men de heren scholden 
sittende bliven in vengnisse. To dessen degedingeden 
dwank se grot hungher in beyden siden. — — — 
1392. In demesulven iare warp sik tosamende 
en sturlos volk van meniger iegenO, van hoveluden, 
van borgeren ute velen steden, van amptluden, van 
buren, unde heten sik Yitalien Broder. Se spreken, 
se wolden teen up de koninghinnen van Denemarken 
to hulpe deme koninghe van Sweden, den se hadde 
gevangen, ene los tho ridende, unde se nemande ne 
men scolden noch beroven, sunder de dar sterkeden 
de koninghinnen mit gude edder mit hulpe. So be- 
droveden se leider de gansen see unde alle koplude, 
unde roveden beide, uppe vrunt unde viande, also dat 
de sconesche reise wart nedderlegget wol dre iar, dar- 
umme was in den iaren de harink vul dure. 
(Ex Korneri Chronica Novella). 
MCCCXCI — Circa festum assumptionis 
b. virginis Johannes dux de Stargardia et filii sui 
Ulricus et Johannes una cum civibus Rostoccensibus 
et Wismariensibus transfretaverunt iterum cum magno 
numero armatorum in Sweciam. In quo transitu ap 
plicantes insulse Borneholm intraverunt ipsam et de- 
prædati sunt eam. Inde navigantes venerunt Got- 
landiam et similiter illam spoliantes, tandem pervene 
runt in Stokholm civitatem. Contra hanc urbem Dani 
ædificaverant duo castra, quorum unum mox exercitus 
ducis expugnavit et cepit. Sed quia alterum in alti 
montis cacumine fundatum erat, idcirco ipsum tam 
vincere non poterant nec capere. Coram isto ergo 
castro Dani placitare coeperunt cum duce Johanne et 
treugas ab eo optinuerunt ad proximum festum Pen 
tecostes duraturas. Ad has inducias postulandas com 
pulit eos fames et penuria victualium maxima w), et 
si tunc excercitus ducis in castri expugnatione persé 
vérassent, totum illum Danorum exercitum et cor regni 
in arto positum lucratus fuisset et consequenter Alber- 
tum regem, pro quo certabat, liberasset. Sed non 
erant omnes æque fideles domino suo, pro cujus libe 
ratione exierant in proelium, prout sonabat canticum 
super hac expeditione confectum. — — — — — 
1391 y) Rostoccenses et Wismarienses pro 
ereptione sui regis Alberti expeditiori evocari fecerunt 
omnes depraedari volentes tria regna super sorte sua 
propria, quod ad se venirent, quia ad eos securum ha 
bere deberent refugium et in suis urbibus morari, 
exire de eis et redire raptaque in illis tribus regnis 
expendere, libere vendere et in usus suos beneplacitos 
commutare. Qua evocatione facta tot venerunt piratæ 
et raptores, quod quasi totum mare, nedum orientale 
seu Balticum, sed et occiduum pelagus replerent, nul 
lis parcentes navigantibus, sed toti orbi insidiantes. 
Hi praedones maris Yitalianos se appellantes, quæcun- 
que rapiebant, ad dictas duas civitates perducebant, 
o) Sine dubis Johannes senior, patruus Alberti regis. p) Bieder honestus. q) De cetero omnes ad unum 
transierunt. r) Pro 6 ederve. s) I. e. intra Assumptionem et Nativitatem Mariae, 15 Augusti—8 Septembris. t) Versus 
Sweciam. u) Brandslcattade. v) Usque ad d. 9 Junii 1392. Hæc placitatio aperte respicitur in literis Magistri Ordinis 
Teutonici d. s. Agnetis (21 Jan.) sine anno [1393], quibus ad epistolam reginae aliqua rescribit (Voigt, Codes Diplom. Prussiens 
IV. p. 97—102; literas ad an. 1393 non 1389 pertinere, non solum contenta sed literæ ibidem (VI. p, 7) ostendunt). w) Co 
dex Lincopensis hinc ita continuatur: Et, ut dicebatur, dux Johannes ipsis Danis nullo modo iudueias has concessisset, sed eos 
omnes cum castro cepisset, si Johannes de A [= van der Aa] , burgimaster Rostoccensis, et Johannes Tukkeswert, proconsul 
Wismariensis, fideliter egissent et ut probi viri sibi astitissent, sed illi duo perperam agentes et donativa pro honore suo recipi 
entes has trengas dari Danis consuluerunt. x) Captivi, qui in potestate dominorum erant. y) Lege 1392, ut Det- 
marus exhibet. Codex Lincop. in sequenti multum discrepat, sed ipsa res nostram historiam non attinet. z) Pro gegenden.