gg XI Y. E SAXONE GRAMMATICO EXCERPTA.
Ea res Canutum solandæ matris gratia Suetiæ superiora petere coegit. Interea Waldemarus, apud Sialan-
diam Theutonici motus opinione suscepta, ad Jutiam concitus tendit, îemisso coæ\o atque
Absalone, qui revertentis a Suetia Canuti post se maturaret adventum. ( Hem uu.s et Sae- ones reve
patriam', tres reges Daniam tripartito dividunt). —
770 .
786.
791.
792.
(Waldemarus rex et EskUlus archiepiseopus Lundens I, inimici fiunt. Regi minantia verbi excidunt
Quibus Eskillus ex Gerardo Q cognitis impatientiam metu mutavit tantumque illi pavori, surrepsit, quantum
prius furoris incesserat. Igitur evitandi periculi gratia longinquas Werendhe partes accessit, salutem secessu
non bello quæsiturus. {Castro Eskilli apud Læthrœ expugnato, Eskillus venia regis impetrata in 1 amam
redit, deinde iter Hierosolymitanum ingreditur) a). —
(Waldemarus magnum concilium ecclesiœ [an. 1162} in Burgundia celebratum visitat). Insignem hunc
annum filii ejus Canuti ex Sofia suscepti natalis effecit b), qui etiam pontificali Absaloms ministerio stato
lavacri tempore regenerationis sacramenta suscepit. Quod religiosa executionis officium Sveonum ducis Gu-
thormic), qui neptem Valdemari eorundem regi. Carole desponsam d) abducendi causa legationem attulerat,
praesentia venustabat — — — ,,
(Res in Norvagia gestas Saxo depingit. Östeno [an. 1157} occiso assecla ejus Haqumum [Herdabred}
regem fiaciunt). Verum pluribus continuis proeliis subacti in Svetiam tandem cum pupillo diffugiunt e).
(Hieme inita reversi Ingonem regem interjiciunt, Erhngus cum filio Magno in Daniam fingit , unde rediens
Magnum flium regem declarat). Ita novis rebus increbrescentibus Haqvinus a Sivardo f), quod ei im
pensas belli negasset. deseritur acieque cum Magno congressus occiditur g). Sivardus ad Svetiam dilapsus
dum interjectis diebus in patriam revertitur ab Erlingi militibus interficitur h). Quo evenit ut obscura et
ignobili cæde spiritum deponeret, quem honeste in acie profundere noluisset. At qui ex Haquini militia super
fuerant partim novarum rerum cupiditate partim hostium fortunæ invidia accensi, Marci cujusdam alum
num i). optimæ spei puerum in regem adsciscunt nec felicius quam proxime fortunam tentarunt. Siquidem
proelio ab Erlingo obtriti victoria pariter ac rege privati k) ad Carolum Svetiæ regem profugiunt ipsumque
belli ducem exposcunt, cui cum Norvagiæ regibus etiam aliqua necessitudinis communio videbatur. A quo
diu promissorum alacritate protracti postquam eum magis de proprio regno servando quam alieno obtinendo
sollicitum compererunt, legatos ad, Waldemarum auxilium implorantes misere. Tandem ipsi benignioribus
responsis invitati venere. — —
( Waldemarus Avconam in Rugia expugnat^). Sed etiam capta Rugia classes Danicce cum pivatis sœ-
846. pius confligunt). Per idem tempus legati regis, quos ut sibi paternæ animæ sanctitatem sacris honoribus
venerari liceret Romam transmiserat, consentaneas voto literas retulerunt™). Quibus cognitis rex omni Da-
nica nobilitate sub edicto Ringstadium evocata circa solenne Joannis quod in æstivo solstitii colitur et
parenti coelestes honores et filio regios celebrare constituit. ( Expeditioni navali contra piratas instructœ impe-
848. perat, ut ad diem Johannis redeant, aliaque dat monita). His monitis incalescentes se in Ölandiam appule-
z) Abbas conventus Esroinensis. a) Fuga Eskilli in Verendiam ad annum 1161, iter ejus Hierosolymitanum ad
annum 1162 pertinere videtur. Yide: Hovgård, lidsregningen i Valdemai I:s Historie (Dansk Historisk Tidsskrift, fjærde Række,
Bind II. pag. 478 et 485, 86. b) Hovgård 1. c. 487 et 505 Kanutum natum anno 1163 mense Martio putat. Saxo
habet quidem hunc annum, i. e. annum 1162, sed horum temporum computandi ratio annum 1162 usque ad Pascha anni 1163
extendit. Annus 1163 eo roboratur, quod annus 1164 primus annus Kanuti, 1170 septimus a Saxone appellatur. c) Duo
bus loeis in diplomatis sine anno comparet (Diplom. Suecanum I. n. 59 et 66). Eodem vero tempore etiam Ulfo dux vel comes
memoratur (i. c. num. 49 [anno 1164] 50 et 51). Filia Gutormi Helena ex Valdemaro secundo Kanutum ducem Revaliæ genuit
(Diplom. Suec. Y. n. 3909). Fortasse obiit Guttormus 1169. In Donatione enim De la Gardiana (Biblioth. Upsal.) sub n. 28
exstat manuscriptum inscriptum ”Collectanea Chronologica ex Calendario Martini Petræi abbatis Sorensis” (Calendarium videtur
esse compositum in seculo XYI°), ubi legitur: ”Aprilis die XIV. a. d. MCXXIX. Dux Suetie Gotormus pater Hélenæ . . . obiit.”
Sine dubio legendum MCLXIX, quod eo firmari videtur, quod Birgerus Brosa anno 1176 ducis dignitatem tenet. d) Cristina
erat filia Stig ”Hvitaleder” et Margarete, sororis Yaldemari B. e) Anno 1160, ut videtur, cum Saxo Ingonem anno
sequenti occisum esse narrat, quod anno 1161 evenit. (Cfr. Munch 1. c. II. pag. 901—907). f) Sigurd af Reyr a scrip
toribus Islandicis vocatur; ducis dignitatem ab Haqvino accepit. Fortasse ille respicitur in annotatione anno 1257 facta de pos
sessionibus monasterii” Warfruberga” in Sudermannia, ubi legitur: ”Hæc 'sunt possessiones, quas contulit dux Siwardus et filia
ejus domina Ingeburgis huic loco, qui etiam fundatores hujus loci fuerunt”. (Exscriptum papyraceum e seculo XVI 0 in Biblio
theca Upsaliensi). g) Anno 1162, Munch 1. c. pag. 915—917. h) Anno 1163, Munch 1. c. pag. 919—923.
i) Sigurd Markusfostre in sagis Islandicis. k) Anno 1163 mense Septembri (Munch 1. c. pag. 924). 1) Anno
1168 mense Junio. Nonnulli commentatores annum 1169 conjecerunt, sed recentissima inquisitio annum 1168 novis testimoniis
firmavit. Cfr. Hovgård 1. c. [vide supra not. a] pag. 487—498 et 516—526. m) Saxo hic narrationem contraxit, an
num 1169 fere totum prætermittens. Quum enim translatio Kanuti Bawardi anno 1170 die 25 Juni, quod jam exploratissimum
est, fieret, hos legatos, a quibus bulla papalis de translatione impetraretur et deferretur, vertente anno 1169 vel iueunte 1170 in
Daniam reversos esse oportet. Cfr. Mülleri editionem I. 2. pag. 846, not. 2 et Hovgård 1. c. 526, 529 et 530. Hamsfort, cui
ad alios perditos fontes aditus manifeste patuit, dicit legatos mense Septembri anni 1169 rediisse (Script, rer. Danic. I. pag. 277);
paene suspicandum est, ”Septembri” errore quodam legentis vel scribentis pro ”Decembri” irrepsisse.
