ERÏCI OLAt
êr
ciæ, quod Sueci cuin rege suo Magno in regnum Daciae commisisseht * et
ut. Regem ipsum cogeret ad solvendum argentum jarn sæpius memoratum«
Dissimulabat interim rex Magnus partes intrare Vestgothiæ, ut Regem
Daciae debellaret, aut quia putabat, se tantam potentiam non habere* prae
cipue cum nondum esset, secundum aliquos, coronatus in regem, aut quia
parcens humano sanguini noluit tantam stragem utrinque committi« Post
quam autem Rex Danorum moram longam traxisset ibidem* ex caussis
emergentibus coactus est reverti in Daciam. Nobilibus igitur et potentio-
ribus utriusque regnorum diu rnultumque pro concordia laborantibus, ad hoc
tandem negotium est deductum, ut Regi Danorum solveretur memoratum
argentum, et in hoc contentus et pacatus cum rege Magno in firmam
amicitiam conveniret. Et hoc pacto inito, rex Ericus cum suo exercitu
in Daciam est reversus, comitante eos pariter rege Waldemaro. Putant
quidam, hac vice nec prius obtentum, quod Rex Waldemarus regni dimidi
um obtineret, et Magnus nihilominus solus Rex Suecise diceretur o ). Et
quod tunc primum Magnus electus sit in regem, cum jam vidissent o-
innes infidelitatem et fraudem regis Waldemari. Potuit autem esse, quod
pars dimidia regni, quam Magnus ei concesserat, visa Waldemari stulti
tia, tune cum ceteris in electionem Magni consenserit. Dicunt alii, quod
Dux Magnus non aliter luerit electus in Regem, nisi quod armorum vi
lratrem suum ejecit, et regnum per potentiam occupavit p). In omni
bus enim, quæ de eo hactenus sunt narrata in chronicis, non Rex sed
Dux fuerat nominatus q). Alicubi scriptum invenies hoc modo: Anno
Domini MCCLXXVI. depositus est Rex Waldemarus per Ecclesiam et
per Principes propter sua facinora, et electus est frater ejus Magnus apud
Morasteen, et in Upsalensi Ecclesia coronatus r). Eodem anno, vide
licet MCCLXXVI. translatus est B. Ericus, et sedes Archiépiscopal« de
antiqua Upsalia ad locum, ubi nunc fundata est Ecclesia Metropolitana s).
Hic rex Magnus curn esset vir strenuus, et in rebus bellicis et acti
bus militaribus insignis et clarus, diligebat Milites, ac alios Nobiles qui
operam dabant studio militari, et eo amplius, quo diligentius eos videbat
s renuis actibus insudare. Unde factum est, ut viri extranei, Alemanni et
Daci, multam cum eo familiaritatem contraherent, altumque locum emi-
nentiæ et amicitiae, etiam præ indigenis, obtinerent. Sueci enim, praeci
pue Upland enses, ut plurimum tepidi sunt, moribus segnes, conversatio
ne distorti, rusticano potius operi, quam arduis rebus intenti, ideoque cu-
nalibus et militaribus negotiis, et Principum obsequiis minus apti Deci
piuntur autem Principes frequenter in electione virorum, dum gestus ex
teriores et verborum blanditias aestimantes, intentiones loquentlum aut ser
pit^ucen n0n n a “ nt , Fistula en ™ canit, volucrem dum deci-
Pit auceps. Qui tecum loquitur tendit ad laqueum. Laudatur quippe
punceps peccator in desideriis animae suæ, et iniquus benedicitur adulator,
qui
o) Cfiroriol. N:o i 5 . 16. « , ,
p) Chron. Pros, et R| lytlim ( R< ** eln e f e e,ec ' ura an >* 2 ^' autem seqne.i-
V) Chron. Rhythm. p JHo. £ coronatum, pu tamus. Cfr. quæ monet Lagerbring,
bit '1 Annum Coronahoms CbronoIogiæ vétustés s) Translationem S. Erici auclor (v „
habe,, 12 ;5 I.1276. Chron. P ros . l2 No#> 0lltI1 $ ) J, 5 ,, fert cti ." C,0r < v ‘ P*
Lagerbringio, Magnum regnum capessisse vel in Chronol. N:o is. et 33 .
tl8m annum habent
Tom. II.
16.
