169 
X 
IV. 
HENRI CI TIDEMANNI EPISCOPI LINCOPENSIS 
Carmen de CAROLO VIII. CANUTI Rege Sveciæ et Norvegïæ. 
ineditum comparet in Codice egregio Bibliothecae Ptegiæ Stockholmiensis D. 2. ad 
calcem Fol, 267. In Prolegomenis ad Chronicon Rhythmicum majus, in Tomo 
priori, laudavimus. Meminit Warmholtz, Bibi, Hist. V. p. 253 . Auctor Henricut Ti- 
demanni , qui Catillo Wate in cathedram Lincopensem successit anno i 466 , hoc in mu 
nere, sollertia et rerum gerendarum usu, plurimum valuit, Ætate provectus diem 
obiit supremum nnno i5oo. 
Præsens carmen scripsisse videtur Noster circa an. j4g5, quo Rutheni barbari 
incursionibus infestarunt Finlandiam, cujus regionis ærumnæ mentem praesagam ex 
agitant. Gliscens Clericorum et Optimatum in Carorum invidia, etiamsi judicandi 
vim subinde obruit, judicem tamen rerum suo tempore gestarum subtilem et corda 
tum ne se probaret, non impedivit, Dictio carminis haud raro abrupta est et laconismis 
difficilis, particularia nonnulla de cetero habet Historicis observatu digna. Rei illu 
strandae caussa testem audiamus JoL Magnum, in Hist. L. XXIII. C. 6. de labante 
CaroXjI fortuna copiose disserentem. 
■ Carolut ad plures annos amplissimis regnis quiete et feliciter imperabat, donec iie- 
cesse fuerit ipsum non ob propriam causam, sed pessimorum praefectorum flagitia pe- 
riclitaii. Habebat enim praefectos ad omnem nequitiam audacissiraos, et ad omnem 
virtutem, resque praeclaras imbellissimos. Hi tam avare, et atrociter subjectum po 
pulum opprimebant, ut tandem coactus fuerit fidelissimam subjectionem pertinaci re 
bellione commutare. Erant in legibus patriæ taliter eruditi, ut magis juris, quam 
justitiae consulti haberentur: nullus erat patrii juris titulus, quem non cogerent suæ 
avaritiae inservire: omnia verba legis ita interpretabantur, ut nihil prorsus ad inten 
tionem legislatoris accedere videretur: summum jus, summam æquitatem esse dice 
bant. Severitas voluit justitia videri: immo, ut consuetissimus tyrannorum mos est, 
omnibus nefandis sceleribus nomina summarum virtutum imponebant, dicentes se o- 
rania ob publicam totius patriae salutem lacere, cum tamen totam patriam desolare 
et funditus evertere contendant”. - Cfr. insuper Er. Olai et Chrom Rhythm, majus.’ 
quorum testimonio evincitur, Carolum, Optimatibus diffidentem et invidentem, castra 
et feuda Clientibus, mediocri loco et fortuna .„„jm;... n t 
/ r loriuna > tradidisse. Quodque suo privato, non 
publico fecit consilio. Chrom Rhythm, minus ita: 
” Til Ridderskapit satie jak fogha tro , 
Thet var mik sjeljf til en stor tiro, 
jfak mente nth går a mik rad fulgoth , 
F at hi g a Sven a fit jak land oth Sloth. 
Ridderskapit gijk fast uthanvidh , 
Thet v arvk'tha en saltam sidh.” 
Biscop He 
îen Konung vtföre sÖIff oc gull, 
Han Ur Rikit lithet hull, 
Eller kööpe godz oc slaar sölifkarj 
a) Par, fraus. Thesauros Caroli e regno evectos 
indicat. 
h) Carolus plus avaritia; , quam utilitati commu- 
Tqm. IL 
nriks Rim. 
Mot Rikit är thet eth ont par a). 
Med skat ma han sva mykit köpa, 
Ath Frelsit ma aa landen lööpa b). 
ni Land raro paruisse creditur. Cfr. vet. Annot. ad 
Cliron. Rhythm, min. T. I. Sect 1. p. 260. 'Tiöfligh 
dock girigh och ville göra Adelen lika med Bönderna”. 
II. 45.