Full text: Scriptores Rerum Svecicarum Medii Aevi (Tomas 2)

5a 
I. CHRONICA 
jam pro rege receptus j tunc mandavit ei per nuncios, ut ad eum veniret 
et regnum ab eo susciperet. At ille commotus respondit se in aestate 
venturum ad regnorum confinia, ut sciret unusquisque quod suum esset g), 
mandavitque regnicolis Norvegiæ, ne mercimonia communicarent, aut 
quidquam utilitatis Suecis impenderent ; et cum hoc cederet in grave 
dispendium suis subditis, fecerunt ei per internuncium tale præstari con 
silium, ut pacem cum rege Sueciæ iniret, et ut tilia ejus sibi matrimonio 
jungeretur, modis omnibus laboraret. 
Misit ergo nuncios ad Olavurn Skotkonung, ut cum eo pacis foedera 
stabiliret, et filiam sibi daret* præsumens autem se apud eum minus pro 
ficere, mandavit nunciis, ut Ducem Ragvaldum accederent, et per ejus 
mediationem omnia agerent. Rex autem Olavus ad omnia cum multa 
contentione et ira respondit, minas terribiles adjiciens, et regnum Norve 
giæ se subversurum contestans A). Sed hi qui missi fuerant, sicut viri sa 
gaces ad modicum secedentes, aliis atque aliis mediis sibi commissa im 
petrare tentantes, etiam reginam, ut partes suas interponeret, inducebant. 
Et cum nec illa proficeret, promisit nihilominus ipsa, quod rex eorum 
suum consequeretur affectum; sed et vulgares de regno in multitudine 
accedentes, suaserunt regi, quod Olavo de Norvegia filiam daret, et pa 
cem cum eo componeret, alioquin sciret se non esse securum de vita, 
cum in tanta discordia ipsi secure non possent vivere i). Tot ergo Rex 
telis confossus petita concessit, mittens ei filiam suam ad Tonsbergh cum 
multa nobilium comitiva, et donariis multitudine preciosis k). 
Rex autem Olavus Skotkonung jam tum Christianus erat, sicut et 
Olavus rex Norvegiæ, utputa sub rege Mildredo /) in Anglia, et sub rege 
Suenone in Dacia regnantibus baptizatus, quorum uterque, durn hæc age 
rentur, defunctus erat. Supervixit autem Skotkonung post baptismum 
multis annis, et rex Norvegiæ post mortem Skotkonung diu supervixit. 
Mortuus est autem Sanctus Olavus anno Domini MXXVIII m). Unde pa 
tet falsum esse, quod in quibusdam chronicis, sive excerptis aut fictis «), 
dicitur, Sigfndum venisse et Olavurn Skotkonung baptizasse anno Domini 
MCVIII, cum idem Skotkonung ante S. Olavurn de Norvegia sit defunctas 
anno VIII. postquam filiam suam dedit S. Olavo. Sed et S. Ericus duo 
decimus ponitur ab Olavo Skotkonung, et ille martyrio coronatus est an 
no Domini MCLX. Et itå secundum illos a baptismo Skotkonung, usque 
ad 
g ) ”Olof vreddes af the ord, 
I sägen eder Herra hwat jak menar i 
I Sommar vill jak och mina Svenar 
Kolnma ther Landit skilljes ath, 
At hvar veet sik thet är rath, 
Hvar Sverige och Norige hafva ända, 
Tha veet hwar, hwar han skall lända.” 
Se 01. S. p. 22, 
h ) ”Iak skal bade häria Och bränna, 
Saa at Norge skal thet länge känna.” 
S. 01. S. p, 27. 
i) ”Mädan gick Allmogen alt tilsamman, 
Thet var them alfvar och ingen gamman, 
Sagde til Konungen tolckin ord : 
Herre i gören ej mera mord. 
En tolckin Man i takin til Mag, 
Thet tycker oss allom vara radh, 
Vilin i eder ey sägia lata 
Mäst skall thet eder tränga och hata. 
Förän vij seer nokot kiiff, 
Thet gäller förra edert liiff. S. 01 . S. p. 29, 
h) Konungen sina Dotter uthsänder, 
Med marga Herra, Vänner och Fränder, 
Med stora äro och myckin heder.” 
S. Ol. S. p. 3 o. 
l) Ethelred , ut ipse supra jam observavit Au 
ctor. Litteris vero AngloSaxonicis scripta duo 
hæc nomina facilius contundi possunt. 
m) Cfr. Chronol.XIV. etXVl.l c. pp. 39, 5 o. 
Torfæus , Hist. Rer. Norv. T. IU. p . 202 . rectius 
io 3 o. * 
n) Chron. Pros. 1 . c. p. 2 45 , Rhythm, min. p. 
256 , nec non Diarium Fratrum Minorum Stock 
holmens. T. I. Sect. 1. p. 7I . _ Cei. Hallen- 
herg, Anmarkn. öfver Lagerbrings Sv. R. Hist. 
2 Afd. p. 35i, putat hoc mendum irrepsisse in 
curia librariorum, mutato CMXCVI 1 I (an. 998) 
in MCVIII, annum vero MVJII (ita enim plerique 
corrigunt) eo minus admitti posse, quo certius, 
ex testimonio Adami Brem. consiat, Olavuni Skot 
konung jam ante pugnam Svolderensem an. 1000 
christianum fuisse. Ad. Brem. 1 . c. L. II. 29. 1 .82. 
Cfr. Saxon. L. X. p. 189, 190.
	        
Waiting...

Note to user

Dear user,

In response to current developments in the web technology used by the Goobi viewer, the software no longer supports your browser.

Please use one of the following browsers to display this page correctly.

Thank you.