3 o 
I. CHRONICA 
a) Hæc et quse sequuntur ex Saxone. p. 183, sq. 
te adversa cum multis nobilibus quaereretur ad mortem, aliis occisis, solus 
evasit et in Sueciam fugit, ubi manu bellatorum valida conquisita, factus 
est pirata insignis, nemini parcens, sed regnum Daciae acrius invadens. 
Cum vero jam rex factus fuisset, et hunc filium, scilicet Olavum, genu 
isset, nescio qua ex causa combustus est Vpsaliæ per reginam Sueorum 
Sigridem, tunc ut aestimo ante filiurn suum Olavum Skotkonung, vel pro 
eo adhuc juvene regnum Sueciæ gubernantem. Interim regnum Norvegiæ 
gubernabat Olavus Tryggiason, primus rex in Norvegia Christianus, a Bern- 
hardo episcopo baptizatus a j; unde notorium est, ante illa tempora Mor- 
mannos ad fidem Christi non fuisse conversos. Bernhardus autem ille 
mortuus sepultus est Lundis, aedificata ibi parva ecclesia sub Gerbrando 
episcopo Roskildensi. Olavus autem iste Tryggiason, rex Norvegiæ, cum 
esset bellicosus, disquirebat in corde suo, quomodo sibi Daciam subjuga 
ret, eo quod Sueno ille jam sæpe fuerat bello devictus. Ut igitur Sue 
ciæ regem sibi posset in adjutorium obtinere, matrem ejusdem regis Olavi 
scilicet Skotkonung, reginam Sueciæ Sigridein nomine desponsavit. Quo 
cognito Sueno rex Daciae timens, ne forte duos reges contra se pugnatu 
ros acciperet, versuto consilio studuit matrimonium hujusmodi impedire. 
Vocans ergo de curia sua viros duos versutos et gnaros, mandavit eis, ut 
rebus sms ad hoc dispositis, quasi profugi de Dacia regem præ fatum Nor 
vegiæ accedentes, regem Suenonem multipliciter infamarent, contemnerent 
vilipendèrent, derogarent: filiam autem ejus Thyram multis virtutum! 
honestatis, nobilitatis, prudentiae titulis praedicarent, extollerent, insignirent. 
Viri igitur præfati jussa sui Regis implentes, in tantum virginem illam 
in oculis regis Norvegiæ gloriosam» insignem et nobilem reddiderunt, 
ut ille mutato proposito reginam Sueciæ contemneret, et pro obtinenda 
filia regis Daciæ, ad patrem ejus solennes nuncios dirigeret, ut sui cordis 
desiderium explicaret. Gratis ergo responsis ad vota receptis, reginam 
Sueciæ ad navem suam per nuncios secretos vocatam, quasi clanculo cum 
ea aliquid tractaturus, multis vituperiis et improperiis dehonestavit, et 
sicut conceperat, submergi mandavitj sed illa suorum, licet paucorum, 
adjutorio vix tandem extracta evasit. 
His auditis, rex Sueno per nuncios honoratos reginam sibi obtinuit 
matrimonio copulari, quod eo facilius impetravit, quo illa ardentius cupie 
bat illatas sibi a rege Norvegiæ injurias vindicare. Missis ergo nunciis 
Olavus ad regem Daciæ pro filia sua regi Norvegiæ copulanda, suo frustra 
tus intento, confusus et illusus in sua malitia captus erubuit. Collecto 
igHur exercitu, bello navali advetsus regem öuenoiiem pug'nare constituit* 
sed rex Sueno, assuuip«.o rege Olavo de Suecia privigno suo, in multa 
classe naviurn occurrit eidem, et bellum lethale committitur. Habebat 
autem rex Norvegiæ sagittarium quendam, Enarurn nomine, qui crebris 
sagittarum ictibus exercitum regis Daciæ multipliciter affligebat. Q uo co 
gnito, rex Sueno suis sagittariis imperavit, ut operam darent sagittarium 
illum ante omnia tollendi de medio. Unus ergo ex illis arcum Enari ja 
culo divisit per medium, ut fractura longius audiretur. Stupefactus ergo 
Rex Norvegiæ quaesivit quid hoc esset, et respondit Enarus: Regnum 
Norvegiæ perdidisti. Tunc ille viso, quod Normanni sui passim rue 
rent interempti, timens, ne manibus suorum hostium traderetur, de navi 
exsiliens se praecipitavit in aquam et propria temeritate submersit. 
Post