ERICI OLAI
2 7
libri, verius tamen credo Beronis Regis de Bijrkô p), et soror ejus Sigri-
tha q) eonquerentes de avunculo suo Erieo, quod eos privasset jure regni
et paterna hæreditate. Ad quorum petitionem dum in Sueciain cum exer
citu tenderet, audito adventu Imperatoris Ottonis, in luthiam revertitur
et eum debellat. Hic Harallus fidem Christi suscepit et in ea permansit,
ac propter eam persecutiones multas sustinuit, pugnante contra eum filio suO
Suenone ac ejiciente de regno, adeo ut omnes incolae regni Daciæ eum ha
berent exosum pro fide Christi suscepta, et filio ejus Suenoni fidem im
pugnanti viriliter adhaerent, ac ob nihil aliud diligerent, nisi quod fident
exstii paret, et idololatriam promoveret. Hunc Suenonem Deus multipli
citer et misericorditer humiliavit, et ad extremum ad fidem convertit*
Nam pugnans contra Slavos, ad quos pater ejus ejectus confugerat, ca
ptus est bina vice, et multa summa auri et argenti redemptus est. Deinde
contra eum cæpit pugnare Ericus Rex Sueciæ, triumphansque contraeunt
in Scania ejicit eum a Dacia r). Eugiens igitur Sueno in Norvegiam,
petiit adjutorium a Rege Olavo, sed nihil consolationis adeptus, adiit
Regem Angliæ Eduardum, a quo indigne susceptus, multis ab eo impro
periis lacessitur pro tyrannide progenitorum suorum, qui Angliam mul
tiplici servituti subjecerant. Inde igitur discedens, in Scotiam se conver
tit, ibique benigne susceptus, septennio exsulavit. Audita tandem morte
Regis Erici de Suecia, ad poenitentiam conversus de omni malo quod ad
versus Christi fidem et patrem proprium fecerat, baptismum et fident
Christi suscepit in Scotia, et factus est Deo devotus, atque exinde in omni
bus prosperatus. Reversus in Daciam cum gaudio est receptus. Volens
autem Sueno fidem Christi in regno Daciae dilatari et firmiter observari
populum metuebat, ne sicut eum dilexerunt propter odium et extermi
nium fidei, sic nunc haberent odio propter fidei observantiam et amorem.
Occulte igitur ad se convocat regni magnates, suadens et exhortaris*
quatenus fidem Christianam susciperent, et deinceps observarent perpetuo
sacramenta. Sed nihil apud eos profecit, quin constanter assererent se
velle servare ritum et vivendi modum, sibi a parentibus traditum et re
lictum.
Tunc divina dignatione venit in Daciam vir ille venerabilis Po
po, qui permissione regis, nobilium et vulgarium, magna multitudine
congregata, praedicavit eis fidem Christi, et cætera, quæ erant observan
tiae salutaris. Illi autem nihil horum animadvertentes, sed pro ludibrio
reputantes communiter contemnebant. Tunc Popo hoc modo eos ad cre
dulitatem induxit. Certificatus ab eis, quod si ferrum candens portaret co
ram eis manu nuda et illaesa, ipsi fidem, quam praedicabat, veram esse
cognoscerent, et se eam promitterent servaturos. Adfertur ergo ferrum
ad modum chirothecæ fabricatum, et instar ignis candentis succensum,
quod accipiens Popo et manum injiciens, coram omni multitudine illaesa
manu portavit, et ad pedes Regis deposuit. Tunc Dani obstinacius resi
stere non valentes, ad fidem Christi et baptismi gratiam, circa annos do
mini nongentos quinquaginta septem s ) convolarunt et statuerunt pro le
ge, ut non amplius duello, sed ferro candente se purgaret infamatus.
Tunc venit in Norvegiam Episcopus quidam venerabilis de Anglia
no-
p ) Saxo : Svetici Regis Biörnonis filius.
9) Saxo: Gyrilha.
r) Saxo, L, X. p. 188. Ad. Brem. C. 26.1. 77;
s) Cod. 1. in margine: circa annos Domini95.7
vel circiter. Cfr. Saxonem, L. X. p. 189 et Chro-
nol. N:o XVI. 1. c. p. 5o.
