XVI, LEGENDA 
392 
peregrinus et pauper ad incredulos transiit, ut evangelium eis Christi prae 
dicaret. Deditque peregrinationis suæ comitem individuum, doctorem ex 
imium, beatum Eskillum, de Britannia oriundum, cujus ipse Capellanus 
fuerat et consanguineus «). Isti, quasi duo venti calidi et pluviosi, ad par 
tes Sveciæ divinitus adducti, arentia infidelium corda coelestis intelligen- 
tiæ fluentis rigabant, cœpemntque ibi rursus rediviva virtutum germi 
na pullulare /). 
De gestis autem beati Eskilli felicibus, aliqua curavimus humili 
stilo litterarum tradere monimentis. Sanctus iste Eskillus post in 
fantiae rudimenta, quasi oliva pullulans et cypressus in altitudinem se tol 
lens, contemtis illecebris seculi, se transfudit in amorem Dei, legis divi 
nae documentis instructus, de fluentis ejus mellifluis avide hausit, unde 
multis postmodum salutis poculum propinavit. Ipse dum ad virilem per 
venisset ætatem, tantum a Deo inspiratus est, ut beati Abrahæ meritis 
aequaretur, cui dictum est: “exi de terra tua, et de cognatione tua, 
et veni in terram, quam monstravero tibi, et faciam te crescere in gen 
tem magnam.“ Ex tunc, spretis parentibus et patriae retinaculis, a Bri 
tannia, ubi oriundus extitit, ad regnum Sveciæ perrexit, certus quod 
quanto longius propter Deum recederet a solo proprio, tanto plus appro 
pinquaret coelo. Crevit in ipso cum annis gratia et justitia cum ætate, et 
fecit omnia secundum exemplar, quod ei in monte, scilicet S. Sigfrid o, 
virtutum speculo, monstratum est, cujus vitae sanctissimae esse studuit i- 
mitator. 
Cumque Christi bonus odor esset, sanctitatis ejus fama ad aures Re 
gis In g on is g) pervenit, qui tunc sceptrum regale in regno Sveciæ te 
nuit. Sane cum divina providentia voluit, ut lampas tam clare accensa 
super candelabrum ecclesiæ constituta, multis lumen praeberet, consensu 
omnium eligitur in Episcopum Sveciæ â) ? quæ vocatur Nordhan- 
skog i ), et a beato Sig fr ido honorifice consecratur y). Postquam autem 
pontificalis dignitatis solium ascenderat, quasi stella matutina in medio 
nebulae, multos amissis vestigiis errantes in invio et non in via, boni ex 
empli et sacrae doctrinae radio, ad viam patriae coelestis reduxit. Colebat 
in eo populus Christum, tanquam jubar solis in montis vertice refulgen 
tem, ad cujus praedicationem eximiam, plurimi fideles, zelo fidei succensi, 
coeperunt sanctorum oracula construere, fana et delubra subvertere, lu 
cosque succidere, in quibus dudum infideles sacrificiis sacrilegis insuda 
bant k). Unde merito dici potest illud propheticum: Terra illa inculta fa 
cta est quasi hortus voluptatis, pro fanis et delubris, habens jam templum 
Dei vivi. 
Hæc autem hostis antiquus videns, et invidens, quod quotidie sua 
cultura decresceret, et multiplicatis fidelibus ecclesia triumpharet, molie 
batur 
e) Cfr. quæ in Prologo monuimus. 
/) Deest Præfatio in Brev. Ups. Lincop. Sfcar. Aros. 
g) Scii. Ingonis senioris, de quo mox infra. 
h) Brev. Ups. Ecclesiæ. Coci. A. 56. Sudermanniæ. 
i) Veterem illam ac notissimam divisionem Sveciæ 
septentrionalem et meridionalem meminit Lands 
lag. Kon. B. c. 1. h SiPerikis liijhe ar aff Hedna 
wär Id saman k omit, aff Uwe a land och Gotha: 
Swea kalladis NortlanSkogh, och Gotha Sun- 
11 a n S k o g h. 
f) Cfr. quæ in Prologo monuimus. 
k') Hic locus, qui iisdem ferme verbis occurrit in Le 
gendis S. Sigfridi et S. Botvidi, occasionem de- 
dit Historicis quibusdam sermocinandi de demo 
litione delubri veteris Upsaliæ , sub Ingone. quæ 
assertio de cetero teste idoneo caret.